Peroksysom

Struktura peroksysomu

Peroksysom (łac. peroxysomum, dawniej mikrociałko, mikrociało[1][2]) – organellum komórki eukariotycznej o średnicy 0,2–1,8 μm, otoczone jedną błoną, o kształcie owalnym bądź sferycznym. W komórce roślinnej peroksysomy znajdują się w bezpośrednim kontakcie z chloroplastami i mitochondriami i stykają się z powierzchniami ich błon.

U zwierząt występuje tylko jeden typ peroksysomu – zawierający katalazę (enzym markerowy peroksysomów) – uczestniczący w procesie neutralizacji szkodliwego nadtlenku wodoru:

2H2O2 → 2H2O + O2

Peroksysom zawiera także oksydazę tworzącą nadtlenek wodoru.

U ludzi nagromadzenie peroksysomów występuje w komórkach wątrobyhepatocytach (około 70 w jednej komórce). Uczestniczą one między innymi w detoksykacji etanolu oraz syntezie niektórych lipidów.

W komórce roślinnej rozróżnia się:

Peroksysomy zostały odkryte przez Ch. de Duve’a w 1965.

Enzymem markerowym (markerem) peroksysomów jest katalaza.

W komórkach grzybów istnieje specyficzny rodzaj peroksysomów zwanych ciałkiem Woronina[3].

Przypisy

  1. mikrociała. Słownik terminów biologicznych PWN. [dostęp 2012-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-30)].
  2. Według niektórych źródeł peroksysomy to, obok glioksysomów, jeden z dwóch rodzajów mikrociałek. Zob. Cytologia. 4.6. Klasyfikacja, budowa i funkcje plastydów. [w:] Edukator.pl [on-line]. Fundacja Nauka i Wiedza, 2007. [dostęp 2012-01-06].
  3. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 220, ISBN 978-83-09-01063-0.

Bibliografia