Paweł z Samosaty (ur. ok. 200, zm. ok. 273) – wczesnochrześcijański biskup, patriarcha Antiochii, teoretyk monarchianizmu.
Życiorys
Urodził się około 200 r. i pochodził z Samosaty[1]. Biskupem Antiochii został około 260 r.[2] Paweł uważał Jezusa za człowieka narodzonego z Maryi, który został przysposobiony przez Boga[2]. Odrzucał pogląd, że Chrystus był synem Bożym – twierdził, że stał się nim dopiero po narodzinach[2]. Został potępiony przez dwa synody w latach 263–268, a trzeci w 269 złożył go z urzędu[2]. Paweł zdołał utrzymać stolicę biskupią do 272 r., dzięki poparciu królowej Palmyry Septymii Zenobii[1]. Został wówczas ostatecznie obalony, kiedy Antiochia została ponownie podbita przez cesarza Lucjusza Aureliana[2]. Zmarł około 273 r.[1] Jego zwolennicy działali jeszcze do końca IV wieku[1].
Przypisy
