Paul Antonin Vidal (ur. 16 czerwca 1863 w Tuluzie, zm. 9 kwietnia 1931 w Paryżu[1][2][3]) – francuski kompozytor, dyrygent i pedagog.
Życiorys
Studiował w konserwatorium w Tuluzie[1], następnie w latach 1878–1883[3] w Konserwatorium Paryskim w klasie Jules’a Masseneta (kompozycja i teoria), uzyskując I nagrodę z harmonii (1879) oraz z kontrapunktu i fugi (1881)[1]. W 1883 roku za kantatę Le gladiateur otrzymał Grand Prix de Rome[1][2]. Od 1889 roku związany z paryską Operą, najpierw jako dyrygent chóru, później dyrygent solistów, a od 1906 roku główny dyrygent[1]. W latach 1914–1919 był dyrektorem muzycznym paryskiej Opéra-Comique[1][2][3]. W Konserwatorium Paryskim był wykładowcą solfeżu (od 1894), akompaniamentu fortepianowego (od 1896) i kompozycji (od 1909)[1].
Był zwolennikiem ówczesnych awangardowych tendencji w muzyce[1]. Prowadził społecznie wieczorowe kursy muzyczne w robotniczych dzielnicach Paryża[1]. Ceniony głównie jako dyrygent i pedagog. Jego opery, nawiązujące do Wagnera i francuskiej grand opéra, spotkały się z krytyką[1].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Petite suite espagnole (1902)
- Divertissement flamand (1914)
Utwory kameralne
- Solo de concert na puzon i fortepian (1897)
- Concertino na róg lub trąbkę i fortepian (1922)
- Pièce de concert na róg i fortepian (1924)
Kantata
Opery
Balety
- La maladetta (1893)
- Fête russe (1893)
- L’Impératrice (1903)
- Zino-Zina (1906)
- Ballet de Terpsichore (1909)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 270. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3782. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 949. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
