Paul Jones
Autor
|
Alexandre Dumas
|
Tematyka
|
obyczajowy
|
Rodzaj dramatu
|
dramat
|
Liczba aktów
|
3
|
Data powstania
|
1835
|
Prapremiera
|
12 października 1838
Panthéon
|
Wydanie oryginalne
|
Miejsce wydania
|
Paryż
|
Język
|
francuski
|
Data wydania
|
1838
|
Wydawca
|
Marchant
|
|
Paul Jones (fr. Paul Jones) – dramat Alexandre’a Dumasa (ojca) z 1838 roku.
Geneza utworu
Paula Jonesa Dumas napisał w drugiej połowie 1835 w trakcie podróży ze swą kochanką Idą Ferrier po Włoszech. Akcję utworu umieścił w 1779 roku w zamku d'Auray w Bretanii. Po powrocie z Włoch na początku 1836 przedłożył rękopis dyrektorowi teatru Porte-Saint-Martin, Harelowi, któremu wcześniej przesłał z podróży inną swą sztukę Don Juana de Maranę. Harel, który początkowo przyjął sztukę z entuzjazmem, po klęsce Don Juana, zrezygnował z wystawienia Paula Jonesa[1].
Osoby
Osoba
|
Rola
|
Aktor premierowy[2]
|
Markiz d'Auray
|
|
Daniel
|
Markiza
|
|
pani Lambquin
|
Książę Emanuel
|
ich syn
|
Alexandre
|
Małgorzata
|
ich córka
|
pani Abit
|
Paul Jones
|
|
Armand Villot
|
Louis Achard
|
|
Constant
|
Baron de Lectoure
|
|
Moreau
|
Pan de la Jarrie
|
|
Williams
|
Pan de Nozay
|
|
Pelvilain
|
Notariusz
|
|
Armand
|
Lafeuille
|
służąca Markizy
|
Roger
|
Jasmin
|
służący Markiza
|
Paulin
|
Premiera
Znalazłszy się w trudnej sytuacji finansowej Dumas powierzył za zaliczką rękopis dramatu swemu przyjacielowi Porcherowi, emerytowanemu klakierowi. Ten odstąpił dramat swemu zięciowi, Teodorowi Nezelowi, dyrektorowi Panthéonu, marnego teatru na skraju bankructwa. O całym przedsięwzięciu DUmas dowiedział się po swym powrocie z podróży po Niemczech, na początku października 1838 roku, a więc na kilka dni przed premierą. Obawiając się o to, że premiera w podrzędnym teatrzyku może zaszkodzić jego prestiżowi, autor próbuje wymóc, by nie podawano jego nazwiska. Na ten ruch jest już jednak za późno. Afisze z nazwiskiem autora zostały już rozklejone, a dyrekcja we foyer wystawiła w dodatku rękopis sztuki. Atakowany przez Dumasa Porcher bronił się twierdząc, że lepiej odnieść sukces w trzeciorzędnym teatrze niż zrobić klapę w Komedii Francuskiej. I Dumas skapitulował. Sztuka miała premierę 12 października i spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem. Wystawiono ją w sumie sześćdziesiąt razy i uzyskała dwadzieścia tysięcy franków dochodu[2][3].
Przypisy
Bibliografia
- Alexandre Dumas: Théatre complet. T. 6. Paryż: Calmann Lévy, 1889.
- André Maurois: Trzej panowie Dumas. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1959.
- Henri Troyat: Dumas. Piąty muszkieter. Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2007. ISBN 978-83-7163-413-0.