Parki narodowe Filipin (fil.Pambansang Liwasan ng Pilipinas) – miejsca o wartości historycznej lub przyrodniczej przeznaczone do ochrony i zrównoważonego wykorzystania utworzone przez Departament Środowiska i Zasobów Naturalnych w ramach zintegrowanej narodowej ustawy o systemie obszarów chronionych z 1992 roku[1]. W 2012 roku było na Filipinach 240 obszarów chronionych, z których 35 zostało zakwalifikowanych jako parki narodowe[2].
Największym parkiem narodowym Filipin jest Park Narodowy Mounts Iglit-Baco o powierzchni 75 455 ha, natomiast najmniejszym jest Park Narodowy MacArthur Landing, którego powierzchnia wynosi zaledwie 6,78 ha. Dla porównania parkiem narodowym w Polsce może zostać obszar chroniony o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha.