Począwszy od XVII wieku w Palechu rozwijała się szkoła malarzy ikon, a także fresków. W początkach XIX wieku działało tam jednocześnie 600 artystów – chłopówpańszczyźnianych. Zaczął się wtedy wykształcać specyficzny styl paliechski, cechujący się specjalizacją w zminiaturyzowanych postaciach, bogatym zdobnictwie i nadawaniu scenom pewnego akcentu w duchu fantastycznych podań z ludowych legend. To ostatnie było jednak silnie ograniczone kanonami rysowania ikon.
Po rewolucji październikowej w 1917 roku, gdy cerkwie zamknięto i drastycznie spadło zapotrzebowanie na ikony, miejscowi artyści zawiązali spółdzielnię artystyczną produkującą lakierowane miniatury wykonywane w stylu ludowym. Cechowały się one wielką barwnością, wykorzystaniem bajkowych opowieści ludowych, ludową stylistyką rysunku, a jednocześnie dużymi umiejętnościami artystycznymi i technicznymi twórców. Już w 1925 roku miniatury te otrzymały Grand Prix na ogólnoświatowej wystawie w Paryżu i szybko stały się bardzo cenione w Rosji i na świecie. Miniatury malowane są głównie na masie z papier-mâché pokrytej czarnym lakiem.
Zabytki
Świątynia Podniesienia Krzyża zbudowana przez Jegora Dubowego w latach 1762−1774. Bogato zdobiony ikonostas, freski z 1807 roku
Muzeum Ikon i Miniatury Paleskiej
Bibliografia
M.A. Niekrasowa, 1984: Palech. Wyd. Sowietskij Chudożnik, Moskwa.
.png)
.png)
