Wybudowana w 520 roku, za panowania północnej dynastii Wei, jako część nieistniejącego już kompleksu świątyni Songyue[1]. Mierząca 39,8 m wysokości budowla wzniesiona została w całości z cegły i składa się z 15 pięter. Zbudowana jest na planie dwunastoboku, co czyni ją unikatową w skali całego kraju – chińskie pagody są zazwyczaj ośmioboczne[2].
Reprezentacyjne pierwsze piętro ma 10,6 m średnicy, a jego ściany mają grubość 2,5 m[2]. Podzielone jest na dwa poziomy. Posiada cztery wejścia, po jednym od wschodniej, północnej, zachodniej i południowej strony. Pozostałe osiem boków ozdobiono z zewnątrz w górnej części niszami, w których umieszczone są figurki lwów i dzbanków herbacianych[2]. Wnętrze pierwszego piętra ozdobione jest freskami[1].
Wyższe piętra pagody, ozdobione na każdym z boków drzwiami i parą okien, mają jedynie charakter zdobniczy – są zbyt małe, by mógł się w nich zmieścić człowiek. Wieńcząca budowlę iglica ma 3,5 m wysokości[1].
