Ostromęczyn – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Platerów[4][6].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Górkach.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
W Ostromęczynie urodził się Bronisław Sawicki (1860-1931) – polski chirurg.
Zabytki
Zamczysko – od strony południowej, wschodniej i zachodniej zachowały się pozostałości umocnień otaczających nieistniejący obecnie zamek w postaci wałów i resztki bastionów i fosy. Podczas wykopalisk w 1987 roku stwierdzono, że warstwy kulturowe datować można na połowę XVI wieku. Początki widocznego obecnie w terenie zamku bastionowego w Ostromęczynie sięgają lat 30. XVII wieku[7]. Prawdopodobnie w wyniku wykupienia drobnych gruntów całe dobra Ostromęczyn przeszły we władanie Stanisława Niemiery (Niemiry)[7]. On to w 1639 r. zapisał swojej małżonce Jadwidze z Firlejów, córce Piotra Firleja, wojewodziance lubelskiej posag na połowie dóbr, w skład których wchodził zapewne Ostromęczyn, ponieważ w 1646 r. jako dziedzic Ostromęczyna wzmiankowany był już Stanisław Firlej z Dąbrowicy[7]. W roku 1649 odnotowano, że Ostromęczyn dzierżawił Łukasz Gałęzowski. Przed 1662 r. właścicielem został Jakub Krasowski, kasztelan podlaski[7].
Przypuszczalnie w czasach Firlejów zbudowano zamek bastionowy w kształcie czworoboku, z czterema bastionami i fosą[7]. Zamek ten został zniszczony w czasach Potopu podczas wyprawy księcia Bogusława Radziwiłła na teren południowego Podlasia w 1656 r., kiedy to spustoszył ziemię mielnicką[7]. Od tego czasy po zamku pozostały wały, obszerne piwnice i część fortyfikacji w przyziemiach[7].
W połowie XVIII wieku Ostromęczyn stanowił własność Karola Józefa Sedlnickiego, podskarbiego wielkiego koronnego, żonatego w Konstancją Branicką, córką Stefana Mikołaja Branickiego i siostrą Jana Klemensa Branickiego[7]. W tym czasie Sedlnicki zakładał w niedalekich Kozieradach, przemianowanych na cześć żony na Konstantynów, nowe założenie pałacowo-ogrodowe[7]. W Ostromęczynie z kolei podjął budowę letniej rezydencji i w tym celu zatrudnił w 1753 r. pułkownika Jana Henryka Klemma, jednakże zaprojektowana przez niech rezydencja pałacowa się nie zachowała[7]. Przypuszczalnie rozplanowano ją na południe od fortyfikacji i tarasowo opadała do stawów[7].
Przypisy
Linki zewnętrzne
