Opis bibliograficzny – charakterystyka pozwalająca jednoznacznie określić dany dokument. W opisie wymienia się cechy formalne danej publikacji. Występują różne stopnie szczegółowości opisu w zależności od jego przeznaczenia.
Opis bibliograficzny zasadniczy (rejestracyjny) zawiera główne cechy
wydawnicze, zawarte w tytulaturze.
Podstawowe dane pobiera się z głównej strony tytułowej[potrzebny przypis]. Jeżeli jest to konieczne do prawidłowej identyfikacji dokumentu, czerpie się je również z następujących źródeł (na zasadzie substytutu strony tytułowej), w podanej kolejności:
z okładki, nagłówka, metryki wydawnictwa;
z innych preliminariów, z obwoluty, z żywej paginy;
z innych części: wstępu, przedmowy, spisu treści, załączników;
spoza opisywanego wydawnictwa.
W uzasadnionych przypadkach opis może być uzupełniony o adnotacje wyjaśniające lub zawartościowe. Skrócony opis wymienia tylko niezbędne elementy, umożliwiające identyfikację dokumentu. Obecnie[kiedy?], opisując poszczególne typy dokumentów, stosuje się odpowiednie arkusze norm[potrzebny przypis].
Opis bibliograficzny – zespół informacji niezbędnych do identyfikacji
opisywanego dokumentu oraz informacji uzupełniających, które mogą być
dodawane dla bliższego scharakteryzowania dokumentu.