Operacja rostowska (ros. Ростовская Hаступательная Операция) – radziecka operacja wyprowadzana stopniowo między 17 a 27 listopada 1941 roku przez armie Frontu Południowego w ogólnym kierunku na Rostów nad Donem w celu rozbicia nadmiernie rozciągniętych jednostek niemieckiej 1. Armii Pancernej należącej do Grupy Armii "Południe". Armia ta została zmuszona do odwrotu spod Rostowa i okopania się dalej na zachodzie w rejonie rzeki Mius w lutym 1942 roku.
Bitwa pod Rostowem
Pogarszająca się pogoda, deszcz i błoto opóźniały natarcie niemieckie. 21 listopada 1941 roku 1. Armia Pancerna, dowodzona przez Kleista, zdobyła Rostów w ataku frontalnym. Marszałek Timoszenko, dowodzący 37. Armią i częścią 9. Armii, przeprowadził udany kontratak i wyparł Niemców z Rostowa. Miasto zostało wyzwolone przez oddziały 3 i 56 Armii[1]. Rundstedt, który otrzymał zakaz odwrotu zrezygnował z dowództwa, a jego wojska wycofały się za rzekę Mius.
Przypisy
Bibliografia
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
- Феськов В.И.,Калашников К.А.,Голиков В.И.,Красная Армия в победах и поражениях 1941–1945 гг.,Томск 2001, c. 24–29
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
