Operacja Orle Pióro
| wojna w Afganistanie (2001–2021)
|
Dystrykt Giro (pomarańczowy) na tle prowincji Ghazni
|
| Czas
|
12–18 czerwca 2009
|
| Miejsce
|
dystrykt Giro
|
| Terytorium
|
Afganistan
|
| Przyczyna
|
zagrożenie ze strony talibów
|
| Wynik
|
zabezpieczenie dystryktu Giro
|
| Strony konfliktu
|
|
|
| Dowódcy
|
|
|
| Siły
|
 ~800 żołnierzy
 ~100 żołnierzy
 ~100 żołnierzy
|
nieznane
|
|
| Straty
|
| 3 żołnierzy rannych, 4 pojazdy uszkodzone
|
 29 rebeliantów schwytanych, zniszczone składy amunicji i systemy łączności
|
|
| brak współrzędnych
|
Operacja Orle Pióro – operacja wojskowa Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie, przeprowadzona w dniach 12–18 czerwca 2009 w dystrykcie Giro. Była to największa akcja zaczepna połączonych sił afgańsko-amerykańsko-polskich od przejęcia Ghazni przez Polskie Siły Zadaniowe.
Tło sytuacyjne
Po zimowej przerwie w atakach na siły koalicji w Afganistanie, talibowie i inne grupy rebelianckie przygotowywały wiosenno-letnią ofensywę, której jednym z głównych celów było uniemożliwienie przeprowadzenia wyborów prezydenckich w tym kraju. Aby maksymalnie zapewnić możliwość ich przeprowadzenia, V zmiana PKW w Afganistanie została powiększona do 2000 żołnierzy (z czego większość służyła w jednostkach operacyjnych) i późną wiosną 2009 rozpoczęła szereg operacji, które miały uniemożliwić działania rebeliantom.
Siły koalicji
- dowódca – płk Rajmund Andrzejczak
- główne siły bojowe
- wsparcie sił bojowych
- elementy niekinetyczne
- Grupa Współpracy Cywilno-Wojskowej (CIMIC)
- Grupa Wsparcia Psychologicznego (PSYOPS)
- Operacyjny Zespół Doradczo-Łącznikowy (OMLT)
- Zespół Odbudowy Prowincji Ghazni (PRT Ghazni)
Przebieg operacji
Operacja składała się z 2 faz:
- kinetyczna – sprawdzanie przez polskich i afgańskich żołnierzy obiektów uznawanych za bazy rebeliantów. Polegało to na wysyłaniu żołnierzy w teren w dzień – tak aby talibowie mogli ocenić ich siłę i spodziewany (w rzeczywistości fałszywy) kierunek natarcia – a następnie przerzucanie (z pomocą Mi-17 i Mi-24) części z nich w nocy do ośrodków niespodziewających się takiego ruchu partyzantów. Działania te były wsparte przez Amerykanów zarówno z powietrza (samoloty i śmigłowce szturmowe), jak i z lądu (siły oczyszczania dróg i rozminowania) – ponadto sąsiadujące z Task Force White Eagle Task Force Yukon zablokowały drogi prowadzące do prowincji Paktika.
- niekinetyczna – polegała na rozdawaniu przez CIMIC i PSYOPS pomocy humanitarnej dla ludności cywilnej oraz sprawdzeniu jej potrzeb przez PRT, w celu zaplanowaniu niezbędnych inwestycji.
Operacja zakończyła się sukcesem - schwytano i przekazano Afgańczykom 29 talibów, zarekwirowano broń i amunicję oraz zniszczono systemy łączności z innymi rejonami Afganistanu oraz Pakistanem. Jedyne straty alianckie to 3 polskich żołnierzy rannych w wyniku wjechania MRAP-a na minę.
Bibliografia
