Omega Herculis
| ω Her
|
| Dane obserwacyjne (J2000)
|
| Rektascensja
|
16h 25m 24,954s
|
| Deklinacja
|
+14° 01′ 59,77″
|
| Paralaksa (π)
|
0,01304 ± 0,00064″[1]
|
| Odległość
|
250 ± 13 ly
76,7 ± 4,0 pc
|
| Wielkość obserwowana
|
+4,58m[1]
|
| Ruch własny (RA)
|
40,86 ± 0,56 mas/rok[1]
|
| Ruch własny (DEC)
|
−59,71 ± 0,52 mas/rok[1]
|
| Prędkość radialna
|
−5,90 ± 0,74 km/s[1]
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Rodzaj gwiazdy
|
biała gwiazda ciągu głównego
|
| Typ widmowy
|
A2VpCrSr[1]
|
| Masa
|
2,7 M☉[2]
|
| Promień
|
3,2 R☉[2]
|
| Jasność
|
82 L☉[2]
|
| Okres obrotu
|
3,5 d[2]
|
| Prędkość obrotu
|
46 km/s[2]
|
| Inklinacja
|
~63°[2]
|
| Temperatura
|
9730 K[2]
|
| Alternatywne oznaczenia
|
|
|
Omega Herculis (Cujam, ω Her) – gwiazda w gwiazdozbiorze Herkulesa (wielkość gwiazdowa 4,58m), odległa o 250 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Gwiazda nosi tradycyjną nazwę Cujam[3], która wywodzi się z łaciny, od słowa Caia (w bierniku Caiam), którym Horacy określał maczugę Herkulesa. Nazwa ta przylgnęła do gwiazdy w renesansie[2][4]. Gwiazda ta ma także podwójne oznaczenie Flamsteeda: 24 Herculis oraz (nieużywane) 51 Serpentis, w związku z dawniej istniejącą niejasnością w przebiegu granic gwiazdozbiorów[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła użycie nazwy Cujam dla określenia tej gwiazdy[3].
Charakterystyka
Omega Herculis to biała gwiazda ciągu głównego, klasyfikowana do typu widmowego A2[1] lub B9[2]. Klasyfikację utrudnia nietypowy skład chemiczny, związany z grawitacyjnym osiadaniem niektórych i radiacyjnym wynoszeniem innych pierwiastków, oraz silnym polem magnetycznym gwiazdy (do kilkuset razy silniejszym niż ziemskie). Jest to gwiazda typu Alfa² Canum Venaticorum, szczególnie wzbogacona w chrom i europ, a także w żelazo. Obszary wzbogacone w te pierwiastki koncentrują się w pobliżu biegunów gwiazdy, co pozwala wyznaczyć okres obrotu i nachylenie osi, równe około 63°. Promień gwiazdy to 3,2 promienia Słońca, a jej jasność jest 82 razy większa niż jasność Słońca. Masa Omega Herculis to 2,7 masy Słońca; takie gwiazdy spędzają na ciągu głównym około 450 milionów lat, a Cujam ma za sobą około 2/3 tego okresu[2].
Jest to prawdopodobnie gwiazda podwójna. W odległości 0,8 sekundy kątowej (w 2010 roku) znajduje się gwiazda Omega Herculis B, prawdopodobnie karzeł typu K5 V, o obserwowanej jasności 11,50m. Jeśli faktycznie jest związany z główną gwiazdą, to znajduje się co najmniej 150 au od niej i okrąża ją w czasie co najmniej tysiąca lat. Cujam ma także dwóch wizualnych towarzyszy: składnik C jest odległy o 25,8″ od głównej gwiazdy (pomiar z 2014 roku) i ma jasność 11,76m, a składnik D o jasności 12,58m dzieli od głównej gwiazdy odległość 129,8″ (pomiar z 2010)[2][5].
Zobacz też
Przypisy
