Olga Segler zajmowała mieszkanie na drugim piętrze kamienicy ulokowanej we wschodniej części Berlina przy ulicy Bernauer Straße 34, bezpośrednio na granicy z sektorem francuskim, w związku z czym znajdujący się przed budynkiem chodnik należał do Berlina Zachodniego. Owa niekorzystna sytuacja skłoniła władze NRD do decyzji o przymusowym wysiedleniu tamtejszych mieszkańców i trwałym wyłączeniu budynków z eksploatacji. 25 września Olga Segler zdecydowała się opuścić swoje mieszkanie i uciec do córki mieszkającej w przyległej, leżącej już po stronie zachodniej dzielnicy Wedding. Skacząc na przygotowaną uprzednio przez strażaków płachtę ratowniczą odniosła jednak ciężkie obrażenia, wskutek których dzień później zmarła. Pochowana została na cmentarzu w dzielnicy Reinickendorf.
Ku pamięci tragicznie zmarłej w listopadzie 1961 postawiony został w miejscu jej zamieszkania symboliczny krzyż[1], natomiast we wrześniu 1982 r. z inicjatywy urzędu dzielnicowego Wedding umieszczono na Bernauer Straße (w pobliżu ulicy Swinemünder Straße) głaz z wyrytymi nań nazwiskami ofiar Muru Berlińskiego, jak Ida Siekmann, Hans-Dieter Wesa, Rudolf Urban, Olga Segler, Bernd Lünser, Ernst Mundt, Otfried Reck i Dietmar Schulz oraz dwoma nieznanymi do 1982 roku, jak Dieter Brandes czy Michael-Horst Schmidt.
W 2006 r. ku czci Olgi Segler umieszczono również tablicę pamiątkową przy Bernauer Straße.
Przypisy
↑Olga Segler. W: Hans-Hermann Hertle, Maria Nooke: The Victims at the Berlin Wall 1961-1989: A Biographical Handbook. Ch. Links Verlag, 2011, s. 49. ISBN 978-3-86153-632-1. (ang.).