W Europie olfaktometryczne pomiary stężenia zapachowego są wykonywane zgodnie z normą europejską (EN) z roku 2003, ustanowioną przez Polski Komitet Normalizacyjny (PN-EN) w roku 2007: EN 13725:2003/PN-EN 13725:2007[1][2][3][4][5]. Zgodnie z normą olfaktometr dynamiczny jest urządzeniem do rozcieńczania strumienia badanego gazu zanieczyszczonego strumieniem czystego powietrza. W normie określono wymagania stawiane tym urządzeniom, np. materiały konstrukcyjne, prędkość przepływu gazów, dokładność rozcieńczania, zakres pomiarowy, zalecane sposoby prezentacji strumienia oceniającym (zobacz – Olfaktometria/Olfaktometry).
Zapach wylotowego strumienia gazów ocenia odpowiednio dobrany zespół ludzi. Wynikiem pomiaru olfaktometrycznego jest stopień rozcieńczenia próbki badanego gazu, po którym jest osiągany zespołowy próg wyczuwalności zapachu (zobacz też – próg wyczuwalności zapachu), czyli sytuacja, gdy stężenie zapachowe jest równe jednej europejskiej jednostce zapachowej w metrze sześciennym: cod = 1 ouE/m3.
Olfaktometry dynamiczne[6][7][8][9][10] są przyrządami pomiarowymi powszechnie stosowanymi przez służby ochrony środowiska w tych krajach, w których wprowadzono prawne regulacje w zakresie ochrony ludności przed uciążliwością zapachową. W Polsce są prowadzone prace, zmierzające do opracowania prototypu i uruchomienia produkcji.
↑Joanna Kośmider, Barbara Mazur-Chrzanowska, Bartosz Wyszyński: Odory. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 978-83-01-14525-5. Brak numerów stron w książce
↑Firma Odournet, produkująca przez wiele lat urządzenia Olfactomat-n, połączyła się z niemiecką firmą ECOMA. produkującą olfaktometry serii TO; product optimisation & material testing. www.odournet.com. [dostęp 2013-09-07]. (ang.).