Oda – forma muzyczna[1] wokalno-instrumentalna[2] zbliżona do kantaty i występująca od 1650[3] zwłaszcza w muzyce angielskiej[2]. Wcześniej pojawiła się w frottolach Ottaviana Petrucciego[1] jako pieśń strofkowa utrzymana w heptametrze jambicznym[3].
Przykładami ód są „Oda na dzień św. Cecylii(inne języki)” Henry’ego Purcella[1], „Oda do radości” z IX symfonii Ludwiga van Beethovena[3] oraz „Welcome, vicegerent of the mighty King”, którą Purcell napisał mając 11 lat[4].
Przypisy
Bibliografia
