Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na usuwaniu poszczególnych warstw naddatku obróbkowego i zamienianie go na wióry. [1] Obróbka skrawaniem dzieli się na obróbkę wiórową oraz obróbkę ścierną. Obróbkę wiórową wykonuje się narzędziami o ustalonej geometrii i liczbie ostrzy, a powstające wióry mają określony kształt, zależny w mniejszym lub znacznym stopniu od innych czynników takich jak materiał obrabiany, posuw, prędkość skrawania, temperatura skrawania itp. Natomiast obróbkę ścierną charakteryzują bardzo drobne ostrza o nieokreślonej liczbie oraz geometrii, przy czym produktem są wióry w postaci małych drobin również o nieustalonej geometrii.
W zależności od dokładności obróbki rozróżniamy:
Obróbkę zgrubną,
Obróbkę średnio dokładną,
Obróbkę dokładną,
Obróbkę bardzo dokładną (wykańczającą).
W zależności od metody kształtowania powierzchni obrobionej rozróżnia się:
Obróbkę punktową,
Obróbkę kształtową,
Obróbkę obwiedniową.
W zależności od liczby przejść rozróżnia się:
Obróbkę jednoprzejściową,
Obróbkę wieloprzejściową.
W zależności od stopnia zmechanizowania procesu obróbki rozróżnia się:
Do pierwszej grupy zalicza się metody, w których zdefiniowana jest geometria ostrza i ich liczba. Drugą grupę stanowią metody, w których takie informacje nie są określone[2].
↑ abpod red. Jana Kosmola: Techniki Wytwarzania. Obróbka Wiórowa i Ścierna. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2002. Brak numerów stron w książce