O Condestabre de Portugal, Dom Nuno Álvares Pereira
O Condestabre de Portugal, Dom Nuno Álvares Pereira (Konetabl Portugalii, Dom Nuno Álvares Pereira) – epos portugalskiego poety barokowego Francisca Rodriguesa Loba (ur. ok. 1580, zm. 1622)[1][2].
Charakterystyka ogólna
Utwór składa się z dwudziestu pieśni[3]. Liczy około 480 stron druku. Został wydany w 1610 roku[3]. Jego bohaterem jest Noniusz Álvares Pereira (1360–1431), rycerz i święty Kościoła katolickiego[4].
Autor
Francisco Rodrigues Lobo był jednym z najważniejszych następców Camõesa[5]. Pozostawał pod silnym wpływem hiszpańskiego poety Luisa de Góngora y Argote[5][6]. Uznawany jest za pioniera baroku w Portugalii[5][6]. Dał się poznać jako autor sielanek, więc epos bohaterski był w jego twórczości ewenementem.
Poemat jest dosyć drobiazgową biografią narodowego bohatera Portugalczyków, wielkiego wojownika, duchownego i świętego (jakkolwiek został on beatyfikowany w wieku XX, a kanonizowany w XXI, to jego kult sięgał wcześniejszych stuleci)[4][14]. Utwór stanowi pochwałę książęcego rodu Bragança, który wywodził się od Nuna Álvaresa Pereiry, a z którego pochodzili królowie Portugalii, sprawujący władzę w latach 1640–1910. Konetabl Portugalii charakteryzuje się kunsztowną i harmonijną wersyfikacją, klarownym stylem narracji i pięknym językiem, które rekompensują czytelnikowi nieco monotonną akcję[3]. Pierwsza strofa poematu ma następujące brzmienie:
Canto as armas reaes, e o firme peito
Do Varam Portuguez nunca vencido
Que quãto era na paz aos Ceos aceyta
Tanto na guerra foy forte e temido:
Cujo braço a seu Rey deyxou fujeito
O Reyno em vários bandos dividido
E fujeytara a toda a redondeza
Se lhe naõ dera o Ceo mais alta empreza.
Poemat Francisca Rodriguesa Loba, powstały w okresie rządów hiszpańskich Habsburgów w Portugalii, odczytywano jako utwór patriotyczny, pokazujący czytelnikom dawną świetność ojczyzny[15]. To właśnie Nuno Álvares Pereira był wodzem, który poprowadził portugalskie hufce do zwycięstwa pod Aljubarrotą (14 sierpnia 1385)[16].