Numer operatora (NDS – skrót od numer dostępu do sieci, formalnie: numer dostępu dostawcy usług) – w polskiej telekomunikacji cztero- lub pięciocyfrowy element numeracji telefonicznej wykorzystywany w celu skierowania krajowego lub międzynarodowego połączenia telefonicznego z sieci stacjonarnej przez sieć wskazanego przez telefonującego dostawcy usług (operatora) wybierany bezpośrednio przed numerem abonenta lub przed prefiksem międzynarodowym. Do skorzystania z NDS konieczne jest wcześniejsze zawarcie umowy z danym dostawcą usług. NDS potocznie, także w prasie i mediach, błędnie nazywany jest „prefiksem”.
Format NDS:
- NDS = 10 + KI
gdzie KI kod identyfikacji dostawcy usług (2 lub 3 cyfry)
Schemat wybierania numeru przy połączeniach z sieci stacjonarnej z użyciem NDS:
- do krajowej sieci stacjonarnej i ruchomej: NDS + KNA, gdzie KNA oznacza krajowy numer zakończenia sieci (abonenta),
- międzynarodowego: NDS + „00” + MNA, gdzie „00” oznacza prefiks międzynarodowy, a MNA międzynarodowy numer zakończenia sieci (abonenta).
Lista numerów dostawcy usług (operatora)
Lista NDS przydzielonych przez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty i Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej według stanu na 26 marca 2018:
* gwiazdką oznaczono kody operatorów przeznaczone dla połączeń międzynarodowych w technologii VoIP
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 30 października 2013 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, w których świadczone są publicznie dostępne usługi telefoniczne (Dz.U. z 2013 r. poz. 1281)
