No Woman, No Cry – utwór Boba Marleya & The Wailers z 1974 roku, pochodzący z albumu Natty Dread, będący jednym z najbardziej znanych utworów reggae i Marleya. 18 lipca 1975 roku w ramach Natty Dread Tour utwór wykonany i zarejestrowany został w londyńskim Lyceum Theatre, a następnie zamieszczony na albumie koncertowym Live![1] Nagranie koncertowe, stanowiące obecnie najbardziej znaną wersję utworu i wydane jako singel, pojawiło się również na kompilacji Legend z 1984.
Tytuł i refren utworu w angielszczyźnie amerykańskiej i brytyjskiej oznacza „woman, don’t cry” (pol. nie płacz, kobieto)[3]. Poza Jamajką często błędnie interpretowany jest w znaczeniu „jeżeli nie ma kobiet, nie ma powodu do płaczu”[4]. Utwór wykonywany jest w języku jamajskim, w którym „nuh” wymawia się z krótką szwą i jest klityczną formą angielskiego „no”.
Kwestia autorstwa
Chociaż Boba Marleya uważa się za autora słów do piosenki (tekst w wielu miejscach odnosi się do niego, wspominany jest np. Georgie przygotowujący owsiankę z mąki kukurydzianej – ulubione danie Marleya) albo przynajmniej melodii, jako autora utworu podano Vincenta Forda. Był on przyjacielem Marleya z dzieciństwa, które spędzili w getcie Trenchtown w Kingston. Ford prowadził uliczną kuchnię polową; tantiemy z „No Woman, No Cry” umożliwiły mu przetrwanie[5].