Nerw nosowo-podniebienny, nerw Scarpy (łac. nervus nasopalatinus, nervus Scarpae) – w anatomii człowieka nerw zaliczany do gałęzi nosowych tylnych górnych przyśrodkowych odchodzących od zwoju skrzydłowo-podniebiennego[1][2].
Biegnie po przyśrodkowej ścianie jamy nosowej (na bocznej powierzchni przegrody nosa), ku dołowi i przodowi, oddając gałęzie do błony śluzowej dolnej części przegrody nosa, którą unerwia czuciowo. Wchodzi następnie otworem przysiecznym na dnie jamy nosowej do kanału przysiecznego. W jego obrębie, razem z nerwem drugostronnym, przechodzi w swoją gałąź końcową – nerw przysieczny (nervus incisivus), który wychodzi na powierzchni dolnej podniebienia. Zaopatruje on błonę śluzową przedniej części podniebienia do linii łączącej oba kły[3][1].
Nerw nosowo-podniebienny tworzy zespolenia z gałęzią zębodołową górną przednią (w obrębie jamy nosowej) oraz z nerwem podniebiennym większym (w obrębie podniebienia, już jako nerw przysieczny)[1].
W obrębie jamy nosowej nerwowi nosowo-podniebiennemu towarzyszy tętnica nosowa tylna przegrody[1].
Nazwa eponimiczna upamiętnia włoskiego anatoma i chirurga Antonia Scarpę[2].
Przypisy
- ↑ a b c d AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 195–196, ISBN 978-83-200-3258-1 .
- ↑ a b BogusławB. Gołąb BogusławB., Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 89 .
- ↑ AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 342, ISBN 978-83-200-4501-7 .
