Od 1922 członek organizacji Cukunft. Od 1923 członek organizacji Związek Młodzieży Komunistycznej w Polsce. Od 1924 członek Wydziału Zawodowego ZMK we Lwowie. Od 1925 członek Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. 28 lipca 1925, wypełniając polecenie partii, w sądzie we Lwowie zastrzelił funkcjonariusza polskiej Defensywy Józefa Cechnowskiego, który przeniknął do KPZU i wydał policji czterech jej członków. Cechnowskiego już 11 dni wcześniej próbowali zabić Władysław Hibner, Władysław Kniewski i Henryk Rutkowski, jednak zorganizowany przez nich zamach nie powiódł się. Botwin został skazany przez sąd doraźny we Lwowie na karę śmierci (jego obrońcą był Maurycy Axer) i rozstrzelany[1].
Śmierć Naftalego Botwina upamiętnił Władysław Broniewski w wierszu Na śmierć rewolucjonisty[2].
↑Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A.SokołowskiejPraca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A., Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 27.