Nadieżda Popowa

Nadieżda Popowa
Надежда Васильевна Попова
Ilustracja
W 1945 roku
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1921
Szabanowka

Data i miejsce śmierci

6 lipca 2013
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1940–1948

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

46 Gwardyjski Pułk Nocnych Bombowców

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

działacz kombatancki

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Multimedia w Wikimedia Commons

Nadieżda Wasiliewna Popowa (ros. Наде́жда (Анастаси́я) Васи́льевна Попо́ва, ur. 27 grudnia 1921 w Szabanowce, w rejonie dołżanskim, zm. 6 lipca 2013 w Moskwie) – radziecka pilot wojskowa, major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego.

Życiorys

Dorastała na Ukrainie w okolicy Doniecka, do 1938 ukończyła 9 klas szkoły. Jako nastolatka brała udział w amatorskich sztukach i musicalach.

W 1937 roku w wieku szesnastu lat wykonała swój pierwszy skok spadochronowy i pierwszy samodzielny lot. Gdy jej brat Leonid zginął na froncie została wysłana przez Marinę Raskową do miasta Engels, aby dołączyć do innych kobiet, gdzie była wraz z nimi szkolona na pilota wojskowego. Następnie wstąpiła do żeńskiego 588 pułku nocnych bombowców zwanego „Nocnymi wiedźmami” i została dowódcą 2 Pułku Kobiet. W dniu 10 marca 1942 roku podczas misji szkoleniowej prowadziła formację, gdy dwa samoloty zaginęły w czasie śnieżycy. W czasie II Wojny światowej wykonała 852 loty bojowe.

Po wojnie do października 1945 dowodziła eskadrą 46 gwardyjskiego pułku nocnego lotnictwa bombowego, później była lotnikiem samolotu łączności 163 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego w Północnej Grupie Wojsk stacjonującej w Polsce, w lutym 1948 została zwolniona do rezerwy w stopniu kapitana. Przez następne niemal 20 lat pracowała jako instruktor lotniczy, w 1975 została awansowana na majora. Wyszła za mąż za Siemiona Charlamowa, który został mianowany na generała pułkownika lotnictwa w 1975 roku. Otrzymała honorowe obywatelstwo Doniecka. Jej syn jest absolwentem Akademii Wojsk Powietrznych.

Zmarła 6 lipca 2013 roku w wieku 91 lat.

Odznaczenia

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!