NUR-41 Bożena – wysokościomierz radiolokacyjny produkcji polskiej, produkowany od 1989 roku[1]. Urządzenie określające wysokość obiektów powietrznych nad ziemią. Jest stacją mobilną, zamontowaną na podwoziu czeskiej Tatry. Radar o zasięgu do ok. 240 km[1]. Moc stacji wynosi 600 kW, a szerokość emitowanych impulsów elektromagnetycznych wynosi 9 mikrosekund, pracuje w paśmie S, podpasmo E lub F. Antena wykonuje do 1–15 wahnięć na minutę regulowane skokowo, obejmuje zakresem od −2° do +32° obszaru elewacji. Razem ze stacją NUR-31 tworzy pełny radar trójwspółrzędny (3D).
Pozostawał w służbie Wojska Polskiego w 2021 roku, stopniowo wycofywany[1].
Dane techniczne
pasmo pracy S
podpasmo E
podpasmo F
moc w impulsie 600 kW
czas trwania impulsu sondującego 9 μs
maksymalny zasięg wykrywania 360 km
zasięg wykrywania 240 km na wys. 10 000 m
pułap 30 000 m.
liczba częstotliwości roboczych – 8
rozróżnialność w azymucie 3,6°
rozróżnialność w odległości 200 m
rozróżnialność w kącie elewacji 0,9°
błąd określania wysokości 300 m
błąd określania odległości 200 m
błąd średniokwadratowy naprowadzania w azymucie 1°
czas ustawienia anteny na przeciwległy azymut ≤ 6 s
zasilanie – 3 × 220/380 V 50 Hz
pobór mocy – ok. 32 kW
Antena
reflektorowa
szerokość wiązki w azymucie – 3,2°
szerokość wiązki w elewacji – 0,8°
zysk energetyczny anteny – 40 dB
współczynnik szumów – 8 dB
zakres dynamiki – 60 dB
Gabaryty
wymiary anteny – 10 000 × 2200 mm
Wóz z aparaturą:
długość 9900 mm
szerokość 2600 mm
wysokość 3760 mm
Przyczepa:
długość 8100 mm
szerokość 2700 mm
wysokość 3300 mm
Stacja zasilania SZ-1MR:
długość 7500 mm
szerokość 2500 mm
wysokość 3200 mm
Masa całkowita:
wóz z aparaturą – 24,5 t
przyczepa – 4,5 t
stacja zasilania SZ-1MR – 17 t
agregat PAD-36 – 2,7 t
Przypisy
↑ abcMariusz Cielma. Radiolokacyjny parasol Polski. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 7/2021, s. 22, lipiec 2021. Magnum-X.