Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
fragment ekspozycji muzeum
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Miejscowość
|
Kraków
|
| Adres
|
ul. Floriańska 25
31-019 Kraków
|
| Data założenia
|
1946
|
| Zakres zbiorów
|
farmacja i technika farmaceutyczna
|
| Dyrektor
|
Agnieszka Rzepiela
|
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Położenie na mapie Polski  Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Położenie na mapie Krakowa  Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego |
 50°03′47,4840″N 19°56′24,9000″E/50,063190 19,940250
|
|
|
| Strona internetowa
|
Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego – muzeum założone w Krakowie w 1946 r. gromadzące eksponaty z zakresu historii farmacji i techniki farmaceutycznej.
Historia muzeum
Organizatorem i pierwszym dyrektorem muzeum był dr Stanisław Proń, radca prawny i dyrektor administracyjny Okręgowej Izby Aptekarskiej w Krakowie. Aż do końca lat 80. XX w. Muzeum mieściło się w kamienicy przy ul. Basztowej 3[1]. Zostało ono następnie przeniesione do świeżo odremontowanej Kamienicy Pod Świętą Teklą przy ul. Floriańskiej, gdzie mieści się do dzisiaj.
Ekspozycja
Ekspozycja muzeum zajmuje wszystkie pięć kondygnacji budynku w tym piwnice i strych, w sposób odpowiadający historycznemu wykorzystaniu takich pomieszczeń w aptekarstwie. W piwnicach przechowywano materiał ulegający zepsuciu w pomieszczeniu suchym lub pod wpływem światła, a niepsujący się w wilgoci i w miejscu ciemnym. Strych natomiast, jako miejsce przestronne i suche, był często wykorzystywany przez dawnych aptekarzy do suszenia i przechowywania ziół leczniczych.
Na pierwszym piętrze znajduje się pokój poświęcony Ignacemu Łukasiewiczowi – farmaceucie, pionierowi w zakresie destylacji ropy naftowej i wynalazcy lampy naftowej. W pokoju tym, prócz prototypu pierwszej lampy naftowej, znajdują się m.in. domowa apteczka Łukasiewicza, z własnoręcznie przezeń wypisanymi szyldzikami, sekretarzyk, rękopiśmienny manuał apteczny i inwentarz apteki w Brzostku wykonany osobiście przez Łukasiewicza.
W sali na drugim piętrze część ekspozycji jest poświęcona Tadeuszowi Pankiewiczowi, który w czasie okupacji prowadził w getcie aptekę „Pod Orłem” odznaczonego później medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Wśród różnych eksponatów na szczególną uwagę zasługują polskie wynalazki w zakresie techniki farmaceutycznej takie jak opatentowane przez Mariana Zahradnika odważniki o wagach poniżej jednego grama, których kształt wskazuje na ich wagę. Odważniki takie przyjęły się w krajach monarchii austro-węgierskiej a później w całej Europie i z niewielkimi zmianami są stosowane do dzisiaj. Innym ciekawym wynalazkiem jest urządzenie elektryczne do sterylizacji recept. Miało ono chronić farmaceutę przed zarażeniem się drobnoustrojami przeniesionymi na recepcie.
W 1964 do muzeum trafiła część zachowanego wyposażenia sanockiej apteki, której właścicielem był Marian Kawski (m.in. godło, sprzęt, dokumenty)[2].
Przypisy
- ↑ JerzyJ. Kossowski JerzyJ., LeszekL. Ludwikowski LeszekL., Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 36 .
- ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. www.zozsanok.pl. [dostęp 2013-07-27]. (pol.). (pdf) s. 36.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
