Musée Grévin – muzeum figur woskowych w Paryżu, założone w 1882 roku, najstarsza czynna komercyjna instytucja rozrywkowa tego miasta[3].
Historia
Plakat pierwszego pokazu Theatre Optique w muzeum, 1892
Założycielem muzeum był dziennikarz i wydawca prasowy Arthur Meyer[1][4]. W zamyśle Meyera gabinet figur woskowych miał stanowić ilustrację do aktualnych wydarzeń opisywanych w prasie[5]. Wydawca nawiązał współpracę z karykaturzystą, rysownikiem i rzeźbiarzem Alfredem Grévinem[1], którego znaczenie i rola były jednak niewielkie[6]. Muzeum zostało otwarte 5 czerwca 1882 roku[6][7] na miejscu wcześniejszej kawiarni[4]. W 1884 roku muzeum przyłączono do sieci elektrycznej jako czwarty budynek w Paryżu[8]. Placówka cieszyła się popularnością – w pierwszym roku działalności muzeum odwiedziło blisko pół miliona osób[9], dlatego w 1887 roku podniesiono cenę za bilety w niedzielę, aby ograniczyć liczbę zwiedzających[10]. Muzeum było zarządzane przez Gabriela Thomasa (założyciel Théâtre des Champs Élysées[11]) i potomków w jego rodzinie[6]. Spółka Musée Grévin SA z siedzibą w Paryżu, która zarządza muzeum została założona 13 maja 1955 roku[12] i jest notowana na giełdzie Euronext Paris(inne języki)[12]. Placówka z czasem wyrosła na jedynego konkurenta londyńskiego Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud[6]. Na fali popularności paryskiej placówki otwarto siedem franczyzowych muzeów[6]. W maju 1999 roku[13] muzeum zostało zakupione przez grupę Astérix[6], która podjęła się jego odświeżenia[6][13]. Grupa przeznaczyła 54 miliony franków (8 milionów euro) na lifting obiektu i otworzyła go ponownie po pięciu miesiącach przerwy w działalności w 2001 roku[13]. Na wystawie pojawiły się wówczas tematy z XX wieku, jak np. nazizm, Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998, zdobycie Annapurny[13]. Pozostawiono jednak również starsze figury[13].
Muzeum w 2022 roku usunęło z ekspozycji figurę przedstawiającą Władimira Putina wykonaną w 2000 roku[2] w proteście przeciwko inwazji Rosji na Ukrainę[2] oraz po jej uszkodzeniu przez zwiedzających[2] (figura została także uszkodzona w 2014 roku przez zwiedzającego po aneksji Krymu przez Rosję[2]); była to pierwsza sytuacja w historii tego muzeum, w wyniku której usunięto figurę z uwagi na trwające wydarzenia[2].
Ekspozycja
Pod koniec XIX wieku muzeum organizowało pokazy krótkometrażowych filmów animowanych w systemie Théâtre Optique(inne języki)[14]. Na początku XX wieku w muzeum działały równocześnie kino i teatr[15]. Dawniej w muzeum znajdowały się także pełnowymiarowe dioramy[16][17], które przedstawiały aktualne wydarzenia, np. areszt rosyjskich nihilistów[18], bądź wydarzenia historyczne, np. śmierć Jean-Paula Marata, w przypadku której wykorzystano wannę, w której został on zamordowany[18], a także m.in. scenę z powieści Germinal Émile’a Zoli[19]. W 2022 placówka prezentowała zwiedzającym figury m.in. polityków, np. prezydenta USA Joe Bidena[2] czy przewodniczącego ChRL Xi Jinpinga[2], artystów, np. Marilyn Monroe[13], Elvisa Presleya[13], a także postaci fikcyjne np. Larę Croft[13].
Galeria
Scena Śmierć Marata (1959)
Fragment ekspozycji: etapy powstawania głowy figury (2006)
↑ abVanessa R.V.R.SchwartzVanessa R.V.R., Spectacular realities : early mass culture in fin-de-siècle Paris, Berkeley: University of California Press, 1998, s. 98, ISBN 978-0-520-92420-8, OCLC44960274 [dostęp 2022-03-02].
↑Catherine E.C.E.ClarkCatherine E.C.E., Paris and the cliché of history : the city and photographs, 1860-1970, New York, NY 2018, s. 23, ISBN 978-0-19-068165-4, OCLC1040205561 [dostęp 2022-03-02].
↑Vanessa R.V.R.SchwartzVanessa R.V.R., Spectacular realities: early mass culture in fin-de-siècle Paris, Berkeley: University of California Press, 1998, s. 119, ISBN 978-0-520-92420-8, OCLC44960274 [dostęp 2022-03-02].
.jpg)
