Monowie odegrali w przeszłości ważną rolę kulturową, przyczyniając się do rozprzestrzenienia cejlońskiego buddyzmutherawada w Azji Południowo-Wschodniej. Stworzyli konfederację państw-miast na terenie dzisiejszej Tajlandii, określaną zbiorczo mianem królestwa Dwarawati. Po upadku księstw mońskich w Tajlandii wschodnie grupy Monów uległy asymilacji, utraciły swój język na rzecz języka tajskiego. Monowie zachodni (dzisiejsza Mjanma) zaadaptowali południowo-indyjskie pismo pallawa i zmodyfikowali je przystosowując do własnego języka. Z dawnego pisma mon wywodzi się współczesne pismo birmańskie[2][3], powstałe po upadku mońskiego królestwa Thaton w XI wieku.
Randy J. LaPolla: The role of migration and language contact in the development of the Sino-Tibetan language family. W: Alexandra Y. Aikhenvald, Robert M. W. Dixon (red.): Areal Diffusion and Genetic Inheritance: Problems in Comparative Linguistics. Oxford–New York: Oxford University Press, 2006, s. 225–254. ISBN 0-19-928308-7. OCLC255647472. (ang.).
