Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławny żeński klasztor w Belgradzie, w eparchii belgradzkiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego, utworzony w 1936.
Historia
Fundatorką monasteru była Persida Milenković. Teren pod budowę świątyni przekazało miasto[1]. Pierwsza grupa dwunastu mniszek przybyła do Belgradu z monasteru Kuveždin na Fruškiej gorze. Był to pierwszy od kilkuset lat nowy żeński klasztor tradycji serbskiej, utworzony z pomocą mniszek z monasteru Novo Hopovo – rosyjskich emigrantek, dawnej wspólnoty monasteru Narodzenia Matki Bożej z Leśnej[1][2]. Wśród założycielek klasztoru były zarówno Serbki, jak i Rosjanki, zaś pierwszą przełożoną wspólnoty została dotychczasowa ihumenia monasteru Kuveždin Melania (Krivokućin). Monaster belgradzki był początkowo filią tegoż klasztoru[3]. Główna cerkiew monasterska została wzniesiona w latach 1935–1936 według projektu rosyjskiego architekta Iwana Rika (inne źródła wskazują Serba Pavlego Petrovicia[1][4]) w stylu nawiązującym do średniowiecznego serbskiego budownictwa sakralnego[4] i wyświęcona 25 października 1936 przez patriarchę serbskiego Barnabę. Malowidła we wnętrzu obiektu wykonał Dušan Mihajlović w latach 1972–1982[1].
Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni pozostawał czynny podczas II wojny światowej. W 1945 w klasztorze zmarł wskutek poniesionych wcześniej z rąk ustaszy tortur metropolita zagrzebski Dosyteusz[5].
W monasterze szczególnym kultem otaczane są kopie Leśniańskiej Ikony Matki Bożej, Zografskiej Ikony Matki Bożej, ikona Opieki Matki Bożej, która przetrwała z pożaru klasztoru Kuveždin podczas II wojny światowej, ikona św. Nektariusza z Eginy uznawana za cudotwórczą oraz ikona św. Mikołaja podarowana przez archimandrytę Justyna (Popovicia). Od 2008 w cerkwi monasterskiej wystawione dla kultu są również relikwie metropolity zagrzebskiego Dosyteusza[1]. Oprócz nich monaster posiada relikwie kilkunastu różnych świętych z różnych epok i krajów[3]. Na wyposażeniu klasztoru pozostają ikony z XVIII i XIX w., jak również zabytkowe rękopisy i księgi liturgiczne[1].
Na terenie monasteru pochowani zostali metropolita Skopje Józef, metropolita budziński Arseniusz, metropolita zagrzebski Damaskin oraz biskup budziński Daniel[1].
Przypisy
