PROFILBARU.COM

Siedziba Międzynarodowego Trybunału Wojskowego dla Dalekiego Wschodu w Tokio

Międzynarodowy Trybunał Wojskowy dla Dalekiego Wschodu – międzynarodowy trybunał do osądzenia zbrodni dokonanych przez przywódców i pozostałych obywateli Japonii podczas II wojny światowej.

Powstał 19 stycznia 1946 w Tokio. Państwami-założycielami były: Australia, Chiny, Francja, Holandia, Kanada, Nowa Zelandia, USA, Wielka Brytania i ZSRR. Później do porozumienia dołączyły Indie i Filipiny.

Statut Trybunału wyróżniał trzy kategorie zbrodni:

„Klasa A” – zbrodnie przeciwko pokojowi,
„Klasa B” – zbrodnie wojenne,
„Klasa C” – zbrodnie przeciwko ludzkości.

Przed Trybunałem o zbrodnie przeciwko pokojowi oskarżono 25 politycznych i wojskowych przywódców, z czego 7 skazano na karę śmierci, a 16 na karę dożywotniego więzienia.

Oskarżeni

Zarzut postawiono 28 oskarżonym, głównie oficerom wojskowym i przywódcom politycznym.

Przywódcy polityczni

baron Kōki Hirota – premier Japonii (1936–1937), minister spraw zagranicznych (1933–1934, 1937–1938);
baron Kiichirō Hiranuma – premier, przewodniczący Tajnej Rady (1936–1939);
Naoki Hoshino – sekretarz stanu;
markiz Kōichi Kido – Lord Strażnik Tajnej Pieczęci Japonii;
Toshio Shiratori – ambasador Japonii we Włoszech;
Shigenori Tōgō – minister spraw zagranicznych (1941–1942 oraz 1945);
Mamoru Shigemitsu – minister spraw zagranicznych (1943–45 oraz 1954–1958);
Okinori Kaya – minister finansów (1941–1944);
Yōsuke Matsuoka – minister spraw zagranicznych (1940–1941).

Oficerowie (wojskowi)

generał Hideki Tōjō – premier Japonii (1941–1944), minister wojny (1940–1944), szef sztabu Armii Kwantuńskiej (1937–1938);
generał Seishirō Itagaki – minister wojny (1938–1939);
generał Sadao Araki – minister wojny (1931–1934);
marszałek polny Shunroku Hata – minister wojny (1939–1940);
generał Shigetarō Shimada – minister marynarki wojennej (1941–1944);
generał Kenryō Satō – szef Biura Spraw Wojskowych;
generał Kuniaki Koiso – premier (1944–1945), gubernator-generał Korei (1942–1944);
admirał Takasumi Oka – szef Biura Spraw Marynarki Wojennej;
generał Hiroshi Ōshima – ambasador Japonii w Niemczech;
admirał Nagano Osami – minister marynarki wojennej, szef Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej Imperium Japońskiego (1941–1944);
generał Jirō Minami – minister wojny, dowódca Armii Kwantuńskiej (1934–1936), gubernator-generał Korei (1936–1942);
generał Kenji Doihara – szef Agencji Służby Specjalnej (działającej w ramach Kempeitai) w Mandżukuo, następnie dowódca Sił Powietrznych Imperium Japońskiego;
generał Heitarō Kimura – dowódca Burmańskich Sił Ekspedycyjnych;
generał Iwane Matsui – dowódca Szanghajskich Sił Ekspedycyjnych oraz Japońskiej Armii Centralnych Chin (1937);
generał Akira Muto – dowódca Filipińskich Sił Ekspedycyjnych;
pułkownik Kingorō Hashimoto – założyciel Sakurakai;
generał Yoshijirō Umezu – wiceminister wojny (1936–1938);
generał Teiichi Suzuki – przewodniczący Komisji Planowania w rządzie Japonii.

Pozostali oskarżeni

Shūmei Ōkawa – filozof polityczny

Wyrok

Dwóch oskarżonych (Yōsuke Matsuoka i Nagano Osami) zmarło z przyczyn naturalnych w trakcie procesu.

Sześciu oskarżonych skazano na karę śmierci przez powieszenie za zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko pokojowi i zbrodnie przeciwko ludzkości („Klasa A”, „Klasa B” i „Klasa C”):

generał Kenji Doihara;
baron Kōki Hirota;
generał Seishirō Itagaki;
generał Heitarō Kimura;
generał Akira Muto;
generał Hideki Tōjō.

Jeden oskarżony został skazany na karę śmierci przez powieszenie za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości („Klasa B” i „Klasa C”):

generał Iwane Matsui.

Wyroki wykonano 23 grudnia 1948 w tokijskim więzieniu Sugamo. Ciała zostały poddane kremacji, a prochy rozrzucone nad Pacyfikiem.^[1]

Kolejnych szesnastu oskarżonych skazano na karę dożywotniego więzienia. Trzech z nich (Koiso, Shiratori i Umezu) zmarło w więzieniu, a trzynastu pozostałych zwolniono przedterminowo w latach 1954–1956:

generał Sadao Araki;
pułkownik Kingorō Hashimoto;
marszałek polowy Shunroku Hata;
baron Kiichirō Hiranuma;
Naoki Hoshino;
Okinori Kaya;
markiz Kōichi Kido;
generał Kuniaki Koiso;
generał Jirō Minami;
admirał Takasumi Oka;
generał Hiroshi Ōshima;
generał Kenryō Satō;
admirał Shigetarō Shimada;
Toshio Shiratori;
generał Teiichi Suzuki;
generał Yoshijirō Umezu.

Shigenori Tōgō został skazany na karę pozbawienia wolności przez 20 lat i zmarł w więzieniu w 1949. Mamoru Shigemitsu został skazany na karę pozbawienia wolności przez 7 lat.

Układ pokojowy z 8 września 1951 w art. 11 zobowiązywał Japonię do uznania za obowiązujące wyroku Międzynarodowego Trybunału Wojskowego dla Dalekiego Wschodu oraz wyroków innych sądów wydanych w podobnych sprawach.

Zobacz też

Przypisy

↑ USA. Szczątki premiera Japonii Hidekiego Tojo rozrzucono nad Pacyfikiem - TVN24 [online], tvn24.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).

Bibliografia

Lord Russell of Liverpool (Edward Frederick Langley Russell) Rycerze Bushido tłum. Tadeusz Wójcik, Warszawa 1961 (wznowienie 2004) ISBN 83-913460-5-6.

Linki zewnętrzne

[1] USA. Szczątki premiera Japonii Hidekiego Tojo rozrzucono nad Pacyfikiem - TVN24 [online], tvn24.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).

[1]