W latach 1473–1772 Mirachowo było siedzibą polskiego starosty, sędziego królewskiego oraz miejscem lokalnych sejmików[7]. Powstał rynek z licznymi kamieniczkami[7]. Mirachowo zostaje spalone i doszczętnie zniszczone podczas potopu szwedzkiego w latach 1655–1660.[potrzebny przypis] Na pobliskim wzgórzu ("Wzgórze Świętopełka") znajdowało się miejsce straceń.[potrzebny przypis] Od 1818 r., po przeniesieniu władz powiatowych do Kartuz, wieś straciła swoje znaczenie, jednak wbrew spotykanej w niektórych opracowaniach informacji o utracie statusu miasta[7] nie nastąpiło to, gdyż Mirachowo nigdy nie miało praw miejskich[8].
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ abcdCzesławC.SkonkaCzesławC., Śladami Józefa Wybickiego na Pomorzu, Gdańsk: Wydawn. Pomorskie, 1990, ISBN 83-85035-07-9, OCLC255561552 [dostęp 2019-10-20]. Brak numerów stron w książce
↑Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
↑PPWK, Polska Rzeczpospolita Ludowa – mapa administracyjna. Brak numerów stron w książce