Ministerstwo Zdrowia (MZ) – polskie ministerstwo kierowane przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Od 13 grudnia 2023 ministrem jest Izabela Leszczyna. Siedzibą ministerstwa od 1947 jest pałac Paca w Warszawie[2].
Kierownictwo
Struktura organizacyjna
W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące jednostki organizacyjne[8][9]:
- Departament Analiz i Strategii
- Departament Bezpieczeństwa
- Departament Budżetu i Finansów
- Departament Dialogu Społecznego
- Departament Edukacji i Promocji Zdrowia
- Departament e-Zdrowia
- Departament Lecznictwa
- Departament Nadzoru i Kontroli
- Departament Oceny Inwestycji
- Departament Opieki Koordynowanej
- Departament Polityki Lekowej i Farmacji
- Departament Prawny
- Departament Rozwoju Kadr Medycznych
- Departament Równości w Zdrowiu
- Departament Współpracy Międzynarodowej
- Departament Zdrowia Publicznego
- Wieloosobowe Stanowisko ds. Audytu Wewnętrznego
- Wieloosobowe Stanowisko Inspektora Ochrony Danych
- Samodzielne Stanowisko – Główny Ekonomista Ochrony Zdrowia
- Biuro Administracyjne
- Biuro Komunikacji
- Biuro Ministra.
Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[10]:
Jednostki organizacyjne podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[11]:
Historia
Początki Ministerstwa Zdrowia wiążą się z powołanym przez Tymczasową Radę Stanu (obywatelski organ tworzący zalążki instytucji państwowych w nieistniejącej jeszcze jako państwo Polsce) w 1917 Referatem Zdrowia Publicznego w Departamencie Spraw Wewnętrznych. Jego kierownikiem od 15 lutego był Witold Chodźko. Z Referatu stworzono potem Wydział, Sekcję, a w końcu Dyrekcję Służby Zdrowia Publicznego. 15 maja 1918 powstało Ministerstwo Zdrowia Publicznego, Opieki Społecznej i Ochrony Pracy – ogłoszony został wtedy i wszedł w życie stosowny dekret Rady Regencyjnej z 4 kwietnia 1918[12]. Ministrem został Witold Chodźko, jego miejsce zajął potem Józef Wolczyński (ze zmienionym tytułem ministra opieki społecznej i ochrony pracy, potem ministra ochrony pracy), a jego z kolei zastąpił Władysław Szenajch (jako kierownik Ministerstwa Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej). Dekretem z 30 października 1918[13] Rada Regencyjna rozdzieliła Ministerstwo na osobne: Ministerstwo Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej oraz Ministerstwo Ochrony Pracy.
W istniejącym już faktycznie pod względem rzeczywistym i prawnym państwie polskim, w ramach rządu Jędrzeja Moraczewskiego, będącego organizacyjną kontynuacją poprzednich prowizorycznych, nieoficjalnych rządów, 13 grudnia 1918 naczelnik państwa Józef Piłsudski mianował Witolda Chodźkę podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zdrowia Publicznego, powierzając mu jednocześnie kierowanie tym resortem[14]. Zmiana zakresu kompetencji Ministerstwa Ochrony Pracy oraz Ministerstwa Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej oraz utworzenie w ich miejsce Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej oraz Ministerstwa Zdrowia Publicznego została przeprowadzona bez stosownego uregulowania tej kwestii w obowiązującym dekrecie[15]. Ministerstwo Zdrowia Publicznego zostało zlikwidowane 28 listopada 1923 ze względów oszczędnościowych[16][17]. Jego obowiązki w ramach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przejęła Generalna Dyrekcja Służby Zdrowia, którą w 1926 przekształcono w Departament Służby Zdrowia. 1 lipca 1932, w związku z rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 21 czerwca 1932[18], Departament Służby Zdrowia został przeniesiony do Ministerstwa Opieki Społecznej, gdzie funkcjonował do września 1939.
W 1944 w ramach Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (tymczasowy organ władzy na obszarze wyzwolonym spod okupacji niemieckiej) kierownikiem Resortu Pracy, Opieki Społecznej i Zdrowia[19] został Bolesław Drobner. Ostatniego dnia grudnia[20] powołano Rząd Tymczasowy RP, a ministrem pracy, opieki społecznej i zdrowia był w nim Wiktor Trojanowski. 11 kwietnia 1945 zastąpił go Franciszek Litwin (odtąd istniało Ministerstwo Zdrowia)[21] który 28 czerwca wszedł w skład Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, wkrótce potem uznanego przez społeczność międzynarodową za pełnoprawny polski rząd.
Ministerstwo Zdrowia 13 czerwca 1960 przekształcono w Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej[22]. Ponownie Ministerstwem Zdrowia stało się 19 września 1999[23].
Ministrowie
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Objęcie urzędu – pierwszy dzień urzędowania – zaprzysiężenie.
- ↑ Złożenie urzędu – ostatni dzień urzędowania.
Przypisy
- ↑ Zlikwidowane 28 listopada 1923.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Stanisław Herbst (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 456.
- ↑ Wojciech Konieczny nowym wiceministrem zdrowia. To dyrektor częstochowskiego szpitala [online], portalsamorzadowy.pl, 28 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-28] .
- ↑ a b MariuszM. Polak MariuszM., Urszula Demkow i Marek Kos nowymi wiceministrami zdrowia [online], rynekzdrowia.pl, 4 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-04] .
- ↑ Katarzyna Kacperczyk wiceministrem zdrowia [online], Ministerstwo Zdrowia, 24 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-21] .
- ↑ Jerzy Szafranowicz wiceministrem zdrowia [online], Ministerstwo Zdrowia, 2 lipca 2024 [dostęp 2024-07-04] .
- ↑ Marta Maciążek [online], Ministerstwo Zdrowia [dostęp 2024-02-21] .
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 924
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1063
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 932
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1616
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 5, poz. 8
- ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 14, poz. 31
- ↑ Monitor Polski z 1918 r. Nr 230, s. 1
- ↑ BohdanB. Wasiutyński BohdanB., Ustrój władz administracyjnych rządowych i samorządowych, Jan Jachowski Księgarnia Uniwersytecka, 1937, s. 25 [dostęp 2024-02-21] .
- ↑ Dz.U. z 1923 r. nr 131, poz. 1060
- ↑ Poczet ministrów zdrowia i opieki społecznej, JózefJ. Hornowski, „Gazeta Lekarska” (5), 1999 .??? Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 52, poz. 493
- ↑ Dz.U. z 1944 r. nr 1, poz. 1
- ↑ Dz.U. z 1944 r. nr 19, poz. 99
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 12, poz. 63
- ↑ Dz.U. z 1960 r. nr 20, poz. 119
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 91, poz. 1018
- ↑ a b c Jako kierownik Ministerstwa Zdrowia Publicznego.
- ↑ a b Witold Chodźko urzędował łącznie jako minister w dziewięciu gabinetach 1226 dni.
- ↑ 5 lipca 1945 rząd warszawski zyskał uznanie międzynarodowe.
- ↑ a b Jerzy Sztachelski urzędował łącznie jako minister w czterech gabinetach 4749 dni.
- ↑ a b Franciszka Cegielska urzędowała łącznie jako minister w jednym gabinecie 576 dni.
- ↑ a b Marek Balicki urzędował łącznie jako minister w dwóch gabinetach 548 dni.
- ↑ a b Zbigniew Religa urzędował łącznie jako minister w dwóch gabinetach 743 dni.
Linki zewnętrzne
Ministrowie zdrowia
i opieki społecznej |
|
|---|
| Ministrowie zdrowia |
|
|---|
.jpg)
.jpg)
