PROFILBARU.COM

Milovan Milovanović
Data i miejsce urodzenia	17 lutego?/1 marca 1863 ; Belgrad
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1912 ; Belgrad
	Premier rządu
Okres	od 25 czerwca 1911; do 18 czerwca 1912
Przynależność polityczna	Partia Radykalna
Poprzednik	Nikola Pašić
Następca	Marko Trifković
	Minister finansów
Okres	od 12 lipca 1900; do 7 października 1902
Przynależność polityczna	Partia Radykalna
Następca	Mihajlo Popović
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 17 grudnia 1896; do 11 października 1897
Przynależność polityczna	Partia Radykalna
Poprzednik	Aron Ninčić
Następca	Kosta Hristić
	Multimedia w Wikimedia Commons

Milovan Milovanović (właśc. Милован Миловановић, ur. 17 lutego^?/1 marca 1863 w Belgradzie, zm. 18 czerwca (1 lipca) 1912 w Belgradzie^[1]) – serbski polityk i prawnik, premier rządu serbskiego w latach 1911–1912.

Życiorys

Był drugim synem prawnika i b. ministra sprawiedliwości Đorđe Milovanovicia. Ukończył szkołę średnią w Belgradzie, a następnie w 1884 studia na Uniwersytecie Paryskim. W 1888 obronił tam (jako pierwszy Serb) pracę doktorską (Les Traités de garantie au XIXe siècle), z wyróżnieniem^[1]. Po powrocie do kraju otrzymał tytuł profesora Szkoły Wyższej w Belgradzie, gdzie prowadził wykłady z prawa państwowego^[1]. W 1888 uczestniczył w pracach zespołu przygotowującego projekt nowej konstytucji. Był autorem szeregu artykułów poświęconych polityce zagranicznej i serbskiej kwestii narodowej publikowanych w czasopismach Odjek i Samouprava^[2].

Kariera polityczna

Działalność polityczną rozpoczął w Partii Postępowej, ale już w latach 90. związał się z Partią Radykalną. W 1893 został wybrany do parlamentu i pracował w ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1896–1897 kierował resortem sprawiedliwości w gabinecie Đorđe Simicia^[2]. W 1897 aktywnie uczestniczył w przygotowaniu umowy o stosunkach dwustronnych z Bułgarią. W 1899 wziął udział w protestach przeciwko rządom Aleksandra Obrenovicia za co został skazany na dwa lata więzienia, in absentia. Po amnestii powrócił do kraju w 1900 i wkrótce został skierowany do poselstwa serbskiego w Bukareszcie^[2]. Po powrocie objął stanowisko ministra finansów w rządach Aleksy Jovanovicia i Mihailo Vujicia^[1]. Podał się do dymisji po nieudanych próbach uzyskania pożyczek zagranicznych dla Serbii^[2].

W 1901 wyjechał na placówkę dyplomatyczną do Rzymu, gdzie pozostał przez sześć lat. W 1907 reprezentował Serbię na Konferencji Pokojowej w Hadze^[1]. W 1908 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Petara Velimirovicia, które sprawował przez pół roku. W tym czasie musiał zmierzyć się z kryzysem wywołanym aneksją Bośni i Hercegowiny przez Austro-Węgry^[1]. Podał się do dymisji 11 lutego 1909. 25 czerwca 1911 stanął na czele rządu serbskiego. Zmarł nagle, w trakcie sprawowania tej funkcji^[2].