Mikołaj Zarogowski
Herb Ostoja
|
| rajca krakowski, burmistrz Krakowa
|
| Data śmierci
|
przed 1482
|
| Żona
|
Katarzyna
|
| Dzieci
|
Felicja, Jadwiga, Stanisław i Mikołaj
|
Mikołaj Zarogowski herbu Ostoja (zm. przed 1482) – rajca krakowski, burmistrz Krakowa, dziedzic dóbr ziemskich w Bielanach, Chełmie, Woli Chełmskiej i Przegorzałach.
Życiorys
Mikołaj Zarogowski pochodził z Zarogowa (obecnie pow. miechowski). Był szlachcicem należącym do rodu Ostojów i jednocześnie mieszczaninem krakowskim. Posiadał dobra ziemskie w Bielanach, Chełmie, Woli Chełmskiej i Przegorzałach. W roku 1447 kupił od Ścibora z Chełmu za 250 grzywien część Bielan wraz z Kołem Tynieckim, następnie nabył w roku 1449 od braci Grzegorza i Piotr z Branic oraz od klasztoru Św. Marka w Krakowie inną część w Bielanach zw. Wężykowska za 166 grzywny. W roku 1457 kupił części w Chełmie wraz z karczmą i gajem od Jana i Mikołaja z Chełmu. W latach 1474–1475 Kazimierz Jagiellończyk poświadczył, że Mikołaj Zarogowski kupił za 2000 grzywien od braci Jakuba i Przedbora z Koniecpola Wolę Chełmską i część Przegorzał[1].
Mikołaj Zarogowski został przyjęty do prawa miejskiego już w roku 1443, za poręczeniem Jana złotnika. Nominację do rady miejskiej uzyskał w roku 1473. Był właścicielem nieruchomości w Kakowie. Do Zarogowskiego należały trzy domy położone przy ul. Grodzkiej. Dwa z tych domów w 1450 roku sprzedał Gerdanowi, koniuszemu królewskiemu[2]. W 1472 roku Mikołaj Zarogowski ufundował kaplicę w kościele św. Anny ku czci Wszechmogącego Boga, świętych Szymona i Judy Apostołów oraz Mikołaja Wyznawcy[3]. W roku 1480, chcąc przyczynić się do budowy klasztoru kartuskiego pod Krakowem, odstąpił arcybiskupowi elektowi lwowskiemu Janowi Długoszowi i kartuzom z Gemnic swoją wieś Bielany i część Chełmu. Ze względu na to, że nie doszło do wzniesienia klasztoru Kazimierz Jagiellończyk unieważnił kontrakt z 1480 roku i przywrócił synom Zarogowskiego wszelkie prawa do Bielan i części Chełmu[4]. Mikołaj Zarogowski w roku 1482 już nie żył. Dali temu świadectwo rajcy krakowscy, którzy poświadczyli, iż dał on pod budowę kartuzji wyznaczone miejsce w Bielanach oraz że zarządził w swym testamencie, że kiedy Bielany zostaną spłacone, wtedy jego synowie - Mikołaj i Stanisław dadzą jego żonie Katarzynie 100 grzywien, zaś 300 grzywien mają podzielić równo między siebie[5].
Mikołaj był żonaty z Katarzyną, z którą miał córki Felicję i Jadwigę oraz synów Stanisława i Mikołaja (rajcę miasta Lwowa).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ T. Jurek (red.): Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2019, Kraków, część I, s. 90-93, 336-338.
- ↑ B. Kasprzyk (red.): Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010). Kraków: 2010, s. 381.
- ↑ M. Sajdak: Krąg duchowieństwa kościoła św. Anny w średniowieczu. Kraków: Miasto – wieś – rezydencja. Przestrzeń determinująca dzieje człowieka – człowiek kształtujący przestrzeń J. Rogulski (red.). Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ, 2014, s. 80.
- ↑ F. Sikora: O fundacji kartuskiej Jana Długosza. Warszawa: Kwartalnik Historyczny, PWN, 2014, R. LXXX, z. 4, s. 279-283.
- ↑ T. Jurek (red.): Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2019, Kraków, część I, s. 92.
Bibliografia
- B. Kasprzyk (red.), Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), Kraków 2010.
- M. Sajdak, Krąg duchowieństwa kościoła św. Anny w średniowieczu, [w:] Miasto – wieś – rezydencja. Przestrzeń determinująca dzieje człowieka – człowiek kształtujący przestrzeń, Kraków 2014.
- F. Sikora, O fundacji kartuskiej Jana Długosza, [w:] Kwartalnik Historyczny, R. LXXX, z. 4, 1973.
- Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. man.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-07)]..
