Syn kapłana prawosławnego, proboszcza cerkwi św. Jana w Caransebeș[1]. Wykształcenie średnie uzyskał w liceum w rodzinnym mieście, natomiast wyższe studia teologiczne ukończył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Bukareszcie w 1946. W 1949 uzyskał stopień doktora teologii na podstawie dysertacji poświęconej życiu Antoniego Wielkiego i początkom monastycyzmu w dolinie Nilu. Od 1947 do 1948 wykładał w Akademii Teologiczne w Caransebeș[2].
W 1948 został wyświęcony na diakona jako mężczyzna żonaty. Od tego samego roku zasiadał w zarządzie duchownym eparchii Timișoary, gdzie był sekretarzem eparchialnym, referentem i radcą administracyjnym[2]. W latach 1956–1959 był wykładowcą w seminarium w Caransebeș, nauczając greki i języka francuskiego[1]. W 1960 przyjął święcenia kapłańskie[2] z rąk Teoktysta (Arapaşu)[1].
17 lutego 1962 objął katedrę Timișoary i Caransebeș, równocześnie został mianowany metropolitą Banatu[2]. W 1967 był locum tenens metropolii Siedmiogrodu, zaś od 1977 do 1978 – metropolii Oltenii[2].
Jako metropolita Banatu szczególnie angażował się w restaurację zabytków sakralnych na terenie eparchii, założył również muzeum archieparchii Timișoary. Brał udział w ruchu ekumenicznym, działał w Światowej Radzie Kościołów, w której od 1978 do 1981 był członkiem Komitetu Centralnego[2]. W 1992 został członkiem honorowym Akademii Rumuńskiej[2]. Autor publikacji z zakresu teologii i historii Kościoła[2], także przekładów tekstów teologicznych z j. greckiego. Wielokrotnie reprezentował Kościół Rumuński w czasie wizyt zagranicznych w innych autokefalicznych Kościołach prawosławnych[1]. W 2008 wziął udział w Świętej Liturgii odprawianej przez duchownych Rumuńskiego Kościoła Greckokatolickiego i przyjął komunię świętą z rąk duchownego tego Kościoła. Czyn ten został potępiony przez Synod Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, jednak hierarchę nie spotkały żadne dalsze konsekwencje[3].
