Mike Bloomfield, właśc. Michael Bernard Bloomfield (ur. 28 lipca 1943 w Chicago, zm. 15 lutego 1981) – amerykański muzyk, gitarzysta i kompozytor.
Znany jako lider grup The Paul Butterfield Blues Band i Electric Flag, nagrywał także jako artysta solowy oraz gościnnie na albumach innych wykonawców jako muzyk sesyjny. Bloomfield występował z wieloma przedstawicielami chicagowskiego bluesa, jeszcze zanim osiągnął swoją sławę, przyczynił się do odrodzenie klasycznego chicagowskiego bluesa i innych stylów muzyki bluesowej w drugiej połowie lat 60. Jego muzycznymi inspiracjami byli Scotty Moore, Chuck Berry, Little Richard, B.B. King, Big Joe Williams, Otis Rush, Albert King, Freddie King i Ray Charles. W 2003 roku w rankingu na 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone sklasyfikowany na pozycji 22 w 2003 i 42 w 2011. Zmarł prawdopodobnie z powodu przedawkowania narkotyków[potrzebny przypis].
Wybrana dyskografia
The Paul Butterfield Blues Band
Electric Flag
Solo
- It's Not Killing Me (1969)
- Try It Before You Buy It (1973) (opublikowany w 1983)
- If You Love These Blues, Play 'Em As You Please (1976)
- Analine (1977)
- Michael Bloomfield (1978)
- Count Talent And The Originals (1978)
- Between A Hard Place And The Ground (1979)
- Bloomfield-Harris (1979)
- Cruisin' For A Bruisin' (1981)
Jako muzyk sesyjny
Bibliografia
- W. Weiss, Wielka rock encyklopedia Tom I A-E (2000)