PROFILBARU.COM

Michel Jobert
Data i miejsce urodzenia	11 września 1921 ; Meknes
Data i miejsce śmierci	25 maja 2002 ; Paryż
	Minister spraw zagranicznych Francji
Okres	od kwietnia 1973; do maja 1974
Poprzednik	André Bettencourt
Następca	Jean Sauvagnargues
	Minister handlu zagranicznego Francji
Okres	od maja 1981; do marca 1983
Poprzednik	Michel Cointat
Następca	Édith Cresson
	Multimedia w Wikimedia Commons

Michel Jobert (ur. 11 września 1921 w Meknesie, zm. 25 maja 2002 w Paryżu^[1]) – francuski urzędnik państwowy i polityk, sekretarz generalny administracji prezydenckiej oraz minister.

Życiorys

Urodził się w Maroku, ukończył École libre des sciences politiques w Paryżu^[1]^[2]^[3]. W czasie II wojny światowej dołączył do oddziału spahisów^[3]. Brał udział w kampanii włoskiej i lądowaniu w Prowansji^[2], został ranny w pobliżu Belfortu^[3]. W 1948 został absolwentem École nationale d’administration^[1]. Pracował w Trybunale Obrachunkowym (od 1949 jako audytor, od 1953 jako radca, w 1971 uzyskał rangę głównego radcy). Między 1952 a 1956 jako doradca wchodził w skład gabinetów różnych członków rządu. W latach 1956–1958 kierował gabinetem wysokiego komisarza we Francuskiej Afryce Zachodniej, a od 1959 do 1961 stał na czele gabinetu ministra stanu Roberta Lecourta^[2].

Był bliskim współpracownikiem Georges’a Pompidou jako zastępca dyrektora (1963–1966) i dyrektor (1966–1968) jego gabinetu w okresie pełnienia funkcji premiera. W latach 1969–1973 w trakcie jego prezydentury zajmował stanowisko sekretarza generalnego Pałacu Elizejskiego. Od 1966 do 1973 kierował też radą dyrektorów agencji rządowej ds. leśnictwa (Office national des forêts)^[2]. Od kwietnia 1973 do maja 1974 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych w drugim i trzecim rządzie Pierre’a Messmera^[4]. W połowie lat 70. założył centrolewicowe ugrupowanie Mouvement des démocrates. W latach 1974–1984 wydawał miesięcznik „La Lettre de Michel Jobert”^[2]^[5]. Od maja 1981 do marca 1983 był ministrem stanu oraz ministrem handlu zagranicznego w pierwszym i drugim gabinecie Pierre’a Mauroy^[4]. Kontynuował później pracę w Trybunale Obrachunkowych^[3], w 1990 został adwokatem w ramach paryskiej palestry^[2].

Autor publikacji książkowych, m.in. Mémoires d’avenir (1974)^[2]. Odznaczony Legią Honorową III klasy^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Michel Jobert [online], munzinger.de [dostęp 2023-05-07] (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Michel Jobert est mort [online], nouvelobs.com, 27 maja 2002 [dostęp 2023-05-07] (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d DouglasD. Johnson DouglasD., Obituary: Michel Jobert [online], theguardian.com, 28 maja 2002 [dostęp 2023-05-07] (ang.).
↑ ^a ^b Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République, assemblee-nationale.fr, lipiec 2004 [zarchiwizowane 2021-02-28] (fr.).
↑ Nowy Leksykon PWN, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 725, ISBN 83-01-12490-3 .