Michał Śledziona

Michał Śledziona

podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	25 września 1895 Ostrowy Tuszowskie
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1920 pod Hołowczycami
Przebieg służby
Siły zbrojne	c. i k. Armia Wojsko Polskie
Jednostki	18 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Michał Śledziona (ur. 25 września 1895 w Ostrowach Tuszowskich, zm. 8 sierpnia 1920 pod Hołowczycami) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 25 września 1895 w Ostrowach Tuszowskich, w ówczesnym powiecie kolbuszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Antoniny ze Stypów^[1].

Uczył się w c. k. Gimnazjum w Mielcu. W roku szkolnym 1913/1914, jako uczeń klasy VII był stypendystą wydziału powiatowego w Kolbuszowej^[2][a]. W czerwcu 1915 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii^[3][4][b]. Służył jako strzelec pospolitego ruszenia w 1. kompanii Batalionu Strzelców Polnych Nr 14. Został ranny^[6]. Na początku 1916 dostał się do rosyjskiej niewoli, z której wrócił w sierpniu 1918^[7].

17 października 1918 wstąpił do Wojska Polskiego^[8]. Poległ 8 sierpnia 1920 pod Hołowczycami nad Bugiem dowodząc 10. kompanią 18 pułku piechoty^[9][10][11]. Był kawalerem^[12].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2467 (1792)^[c] – pośmiertnie 13 kwietnia 1921^[15][16][17]

Uwagi

1. Według Antoniny Śledziona był maturzystą
2. Według Antoniny Śledziona ukończył szkołę oficerską. Według ustaleń Haliny Dudzińskiej – Michał Śledziona z Trzęsówki miał być członkiem trzeciego oddziału ochotników, zorganizowanym na terenie powiatu kolbuszowskiego, i wstąpić z tym oddziałem do II Brygady Legionów Polskich. Autorka sporządziła wykaz ochotników na podstawie zebranych przez siebie relacji „starszych ludzi”^[5] (urząd pocztowy w Trzęsówce obsługiwał między innymi mieszkańców wsi Ostrowy Tuszowskie).
3. Antonina Śledziona była w posiadaniu Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, na którego lewej stronie wybity był numer „1792”, a w legitymacji wydanej 16 marca 1921 wpisany był numer krzyża „2467”^[13]. Posiadaczami krzyża z identycznym numerem „1792” byli także plutonowy Aleksander Kacprzyk, któremu przyznano krzyż z numerem „1819”^[14] i Jan Starybrat, ojciec poległego Leona, któremu przyznano krzyż z numerem „1143”.

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1.
2. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 92, 111.
3. Kolekcja ↓, s. 3.
4. Sprawozdanie 1916 ↓, s. 6.
5. Dudzińska 1994 ↓, s. 80.
6. Jako Martin Śledziona. Lista strat nr 492. k. u. k. Kriegsministerium, 1916-11-23, s. 52..
7. Kolekcja ↓, s. 1, 3.
8. Kolekcja ↓, s. 5.
9. Lista strat 1934 ↓, s. 889.
10. Spis poległych 1936 ↓, s. 279.
11. Kolekcja ↓, s. 1, 6.
12. Kolekcja ↓, s. 2.
13. Kolekcja ↓, s. 1, 9.
14. Kacprzyk Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.30-2091 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21].
15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 810.
16. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21]..
17. Roszkiewicz 1929 ↓, s. 27.

Bibliografia

• Śledziona Michał. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-10 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21].
• Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Mielcu za rok szkolny 1913/14. Mielec: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
• Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Mielcu za I. i II. półrocze roku szkolnego 1915/16. Mielec: Nakładem Funduszu Naukowego, 1916.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Halina Dudzińska. Legioniści z powiatu kolbuszowskiego i powiatowy ruch legionowy z lat 1914-1917. „Rocznik Kolbuszowski”. 3, 1994. Kolbuszowa. 
• Spis poległych oficerów w walkach o Polskę Niepodległą w latach 1914–1921. W: Bohaterom narodowym w hołdzie. Zygmunt Reis (red.). Lwów: Nakładem Wydawnictwa „Polski Niepodległej”, 1936.
• Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historji wojennej 18-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.