Miękisz powietrzny, aerenchyma, tkanka powietrzna – jedna z odmian tkanki miękiszowej, która charakteryzuje się dużymi przestworami międzykomórkowymi, wypełnionymi powietrzem[1]. Tkanka powstaje najczęściej w wyniku działalności fellogenu. Może być także efektem przekształcenia kory pierwotnej, a niekiedy drewna[2].
Aerenchyma występuje u roślin podwodnych, zwiększając ich wyporność i ułatwiając unoszenie. Duża objętość przestworów komórkowych stanowi wewnętrzny zbiornik gazów wykorzystywanych w metabolizmie roślin (tlen i dwutlenek węgla)[1]. Aerenchyma występuje również w korzeniach oddechowych drzew mangrowych[3]. Tworzy system kanałów wentylacyjnych, którymi gazy mogą się swobodnie przemieszczać w obrębie rośliny. Rozwija się w miejsce warstwy korka na łodygach i korzeniach znajdujących się pod wodą. Komórki tkanki powietrznej mają cienkie ścianki. Przestwory komórkowe mają dużą objętość w części organu znajdującej się pod wodą. Nad wodą, stopniowo tkanka nabiera charakteru typowego dla warstwy korkowej[2].
Przypisy
↑ abSzweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Botanika t.1 Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 125-126. ISBN 83-01-13953-6.
↑ abMalinowski Edmund: Anatomia roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 232-233.
↑Hejnowicz Z.: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Warszawa: PWN, 1980, s. 46. ISBN 83-01-00420-7.
