Metropolia lwowska – metropolia Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie. W jej skład wchodzą:
Historia
Metropolia powstała z przekształcenia metropolii halickiej w 1412. W jej skład wchodziły:
W 1772 w wyniku pierwszego rozbioru Polski w granicach państwa austriackiego znalazła się część archidiecezji lwowskiej oraz diecezja przemyska. W 1783 w ramach metropolii została utworzona diecezja tarnowska (istniała do 1801). Od 1798 diecezje: kijowska, kamieniecka zostały odłączone od metropolii lwowskiej i przyłączone do nowo powstałej metropolii mohylewskiej w Rosji.
W 1805 zniesiona została diecezja chełmska, natomiast powołane zostały: diecezja lubelska, diecezja kielecka. Ponadto w składzie metropolii znalazła się diecezja krakowska, dotąd podporządkowana pod metropolię gnieźnieńską.
W roku 1815 podział metropolii przedstawiał się następująco:
W wyniku kolejnych zmian granic po kongresie wiedeńskim diecezje lubelska i kielecka znalazły się w granicach zaboru rosyjskiego. W 1821 reaktywowana została diecezja tarnowska (do 1826 jako diecezja tyniecka).
Podział metropolii od 1826 do 1925.
W wyniku konkordatu z 1925 i związanych z jego wprowadzeniem zmian terytorialnych polskiej administracji kościelnej podział metropolii lwowskiej przedstawiał się następująco:
Polska, Ukraina (1945-1991)
Po 1945 w granicach Polski znalazła się większość diecezji przemyskiej oraz fragment archidiecezji lwowskiej, dla której ustanowiono administrację apostolską w Lubaczowie. Większość archidiecezji lwowskiej, część diecezji przemyskiej oraz całość diecezji łuckiej znalazły się w granicach sowieckiej Ukrainy.
Bibliografia
- Encyklopedia katolicka, t. XI, Lublin 2006
