Metoda Sheparda – sposób aproksymacji wielowymiarowej dla rozproszonych zbiorów znanych punktów aproksymacyjnych.
Ogólna postać metody Sheparda dla znalezienia wartości aproksymowanej dla danego punktu ma formę funkcji:
gdzie:
- – współczynnik wagowy wprowadzony przez Sheparda[1],
- – dowolny punkt aproksymowany,
- – znany punkt aproksymacyjny,
- – określony operatorem metryki,
- – całkowita liczba punktów aproksymacyjnych,
- – parametr.
W tym przypadku wartość współczynnika wagowego zmniejsza się wraz ze wzrostem odległości pomiędzy punktem aproksymowanym a punktem aproksymującym Dla ma ostre wierzchołki nad punktami aproksymującymi, a dla jest gładka. Najczęściej przyjmuje się
Metoda Sheparda wynika z minimalizacji funkcjonału określającego miarę odchyłek pomiędzy punktem aproksymowanym i odpowiadającą mu wartością aproksymowaną a krotkami punktów aproksymacyjnych zdefiniowanego jako:
oraz warunku minimalizacji:
Modyfikacja Liszki
Modyfikacja metody Sheparda została zaproponowana w pracy Liszki[2] w zastosowaniach do zagadnień aproksymacyjnych mechaniki doświadczalnej. Zaproponowano tu nowy współczynnik wagowy:
gdzie dobiera się w zależności od błędu pomiaru punktów aproksymacyjnych.
Przypisy
- ↑ Donald Shepard, A two-dimensional interpolation function for irregularly-spaced data, Proceedings of the 1968 ACM National Conference, s. 517–524.
- ↑ T. Liszka, An Interpolation Method for an Irregular Net of Nodes, „Wyd. Int. J. for Num. Meth. In Engng”, 1984.