PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 sierpnia 1831
Miejscowość	Konstantynopol
Miejsce	Sobór św. Jerzego
Konsekrator	Konstancjusz I

Melecjusz
Melentije
	Metropolita całej Serbii
	; Pomnik Miłosza Obrenovicia i archimandryty Melecjusza w Belgradzie
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	1776 ; Vrbava
Data śmierci	1833
	Metropolita belgradzki
Okres sprawowania	1831–1833
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia belgradzka
Śluby zakonne	do 1810
Chirotonia biskupia	18 sierpnia 1830
	Multimedia w Wikimedia Commons

Melecjusz, nazwisko świeckie Pavlović (ur. 1776 we Vrbavie, zm. 1833) – serbski biskup prawosławny, w latach 1831–1833 pierwszy zwierzchnik autonomicznej metropolii belgradzkiej, uczestnik drugiego powstania serbskiego.

Życiorys

Pochodził ze wsi Vrbava. Do monasteru wstąpił przed r. 1810^[1], w marcu tego roku^[2] został przełożonym monasteru Vraćevšnica^[3]. Nie brał udziału w pierwszym powstaniu serbskim, przyłączył się natomiast do drugiego i odznaczył się w bitwach pod Ljubiciem i Paležem^[2]. Dzięki osobistej odwadze zyskał szacunek Miłosza Obrenovicia, który w 1818 mianował go osobistym spowiednikiem serbskiej rodziny książęcej. Z czasem Melecjusz został także jego doradcą, początkowo w sprawach religijnych, a później także ogólno politycznych. W 1823 Miłosz powierzył mu organizację państwowego systemu szkół^[4].

Gdy książę Miłosz Obrenović porozumiał się w sprawie utworzenia autonomicznej metropolii belgradzkiej z patriarchą konstantynopolitańskim, wskazał Melecjusza jako najodpowiedniejszego kandydata. Rekomendując Melecjusza do przyjęcia chirotonii biskupiej Miłosz nazwał go najuczciwszym, najzdolniejszym i najbardziej szanowanym wśród serbskich duchownych^[3]. Melecjusz został wyświęcony na biskupa przez patriarchę konstantynopolitańskiego 18 sierpnia 1831. Rok później autonomia metropolii belgradzkiej została potwierdzona^[5]. W tym momencie był już poważnie chory^[4].

Melecjusz podczas sprawowania urzędu ustalił podział administracyjny metropolii na eparchie i zorganizował kancelarię metropolitalną^[4]. Zabronił wykonywania w belgradzkim soborze śpiewu cerkiewnego w języku greckim, starał się o utworzenie drukarni w Belgradzie; sam rezydował w Kragujevcu^[6]. Według Radomira Popovicia w ostatnim okresie sprawowania urzędu doszło do sporu między nim a księciem Miłoszem^[7].

Zmarł w 1833^[6].

Przypisy

↑ Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 318.
↑ ^a ^b Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 319.
↑ ^a ^b Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 306.
↑ ^a ^b ^c Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 320.
↑ Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 317.
↑ ^a ^b Đ. Slijepčević, Istorija..., s. 321.
↑ R. Popović, Serbian..., s. 58.

Bibliografia

R. Popović, Serbian Orthodox Church in History, Academy of Serbian Orthodox Church for Fine Arts and Conservation, Belgrade 2013.
Đ. Slijepčević,Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002.