Jej ojcem był radca prawny Benjamin Morland. Matka, Harriet Baster Morland, zmarła, kiedy Mary była niemowlęciem[1][2]. Mary była najstarszym dzieckiem pary[3]. Ojciec ponownie się ożenił i Mary miała wiele przyrodniego rodzeństwa. Buckland uczyła się w Southampton. Opiekę naukową roztoczył nad nią sir Christopher Pegge, profesor anatomii na Uniwersytecie w Oksfordzie[1][2]. Również rodzina Pegge'ów wspierała naukowe zainteresowania Mary Morland[4][5].
W 1825 wyszła za Williama Bucklanda[6]. Zamieszkali w Christ Church[4]. W podróż poślubną udali się na roczną wyprawę geologiczną po Europie[7]. Mieli dziewięcioro dzieci, z czego syn Frank Buckland został chirurgiem i zoologiem, a córka Elizabeth Oke Buckland Gordon pisarką. Dzieci miały kontakt z pasjami rodziców; już czteroletni Frank umiał identyfikować kręgi ichtiozaura[8]. Mary godziła zajmowanie się na paleontologią i wychowywanie dzieci, jak również działalność edukacyjną wśród wiejskich dzieci[9]. Nie mogła jednak w pełni poświęcić się pracy zawodowej z powodu dezaprobaty męża dla takiej aktywności podejmowanej przez kobietę[10].
Po tym, jak w 1842 mąż Mary Buckland zachorował psychicznie i jego stan wciąż się pogarszał, aż trafił na hospitalizację, naukowczyni przeprowadziła się do St Leonards-on-Sea w Sussex[9][11]. Tam kontynuowała pracę. Uczyła też w wiejskiej szkole w Islip[10].
Jako nastolatka zainteresowała się ilustracjami naukowymi George'go Cuviera. Dostarczała mu własne ilustracje. Cuvier współpracował z przyszłym mężem Mary, Williamem Bucklandem. Ilustracje wykonywała też dla brytyjskiego geologa Williama Conybeare'a[12][13].
Zbudowała modele skamielin i opisała je na potrzeby Muzeum Historii Naturalnej Uniwersytetu w Oxfordzie. Studiowała zoofity morskie. Opierając się na instrukcjach męża, naprawiła zepsute skamieliny. Według relacji syna bardzo dokładnie wykonywała swoją pracę. Spisywała dyktowane przez męża opracowania, redagowała je i tworzyła ilustracje do książek męża. Spisywała notatki z jego obserwacji, napisała też większość z treści w wydanych pod jego nazwiskiem książek. Jej umiejętności z zakresu ilustracji naukowej można podziwiać w publikacjach Bucklanda: Reliquiae diluvianae (1823) i Geology and Mineralogy (1836)[11][14][15].
Mimo problemów zdrowotnych po śmierci męża kontynuowała ich pracę, a nawet rozszerzyła zakres badań. Z córką Caroline badała pod mikroskopem morskie mikrozwierzęta[12]. Uporządkowała kolekcję zoofitów i gąbek, które zbierała w czasie wypraw z mężem na wyspy Guernsey i Sark. Większość z jej rekonstrukcji skamielin przechowuje Muzeum Uniwersytetu w Oxfordzie[9].
↑Marilyn BaileyM.B.OgilvieMarilyn BaileyM.B., Women in science: antiquity through the nineteenth century ; a biographical dictionary with annotated bibliography, wyd. 4. print, Cambridge, Mass.: MIT Press, 1993, ISBN 978-0-262-65038-0. Brak numerów stron w książce
↑George CoxG.C.BompasGeorge CoxG.C., Life of Frank Buckland, London: Thomas Nelson, 1909, s. 13.
↑ abcWilliamW.BucklandWilliamW., DavidD.KnightDavidD., Geology and Mineralogy, Considered with Reference to Natural Theology, t. 1, Natural History Museum by Routledge, 2003. Brak numerów stron w książce
↑ abCynthia V.C.V.BurekCynthia V.C.V., B.B.HiggsB.B., The Role of Women in the History of Geology, Geological Society, 2007. Brak numerów stron w książce
