PROFILBARU.COM

Margarethe Siems
	; Margarethe Siems jako Marszałkowa w Kawalerze srebrnej róży, 1911
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1879 ; Wrocław
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1952 ; Drezno
Typ głosu	sopran
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Margarethe Siems (ur. 30 grudnia 1879 we Wrocławiu, zm. 13 kwietnia 1952 w Dreźnie^[1]) – niemiecka śpiewaczka operowa, sopran.

Życiorys

Studiowała w Dreźnie u Aglai Orgeni^[1], a następnie w Mediolanie u Mattii Battistiniego^[2]. Zadebiutowała na scenie w 1902 roku w Neues Deutsches Theater w Pradze, z którym następnie była związana do 1908 roku^[1]^[2]. W latach 1908–1920 była sopranistką opery w Dreźnie^[1]^[2]. Wykonała tam partie Chryzotemis w prapremierze Elektry Richarda Straussa (1909) i Marszałkowej w prapremierze Kawalera srebrnej róży (1911)^[1]^[2]. Strauss powierzył jej również rolę Zerbinetty w prapremierowym przedstawieniu Ariadny na Naksos w Stuttgarcie w 1912 roku^[1]^[2]. Przed 1914 roku gościnnie śpiewała w Londynie, Berlinie, Petersburgu i Amsterdamie^[2]. Po I wojnie światowej wycofała się ze sceny^[2], po raz ostatni wystąpiła w operze we Wrocławiu w 1926 roku^[1].

W latach 1920–1926 uczyła śpiewu w konserwatorium w Berlinie, następnie wykładała w konserwatoriach w Dreźnie i Wrocławiu^[1]^[2].

Zastrzegła sobie przy tym, że nie ma obowiązku wstąpienia do NSDAP.

Zamieszkała w Lądku-Zdroju, gdzie kupiła wiejski dom przy dzisiejszej ul. Miłej 3. Wysiedlona po II wojnie światowej 27 października 1946, trafiła do Drezna^[3]. Zmuszona biedą, ponownie uczyła w konserwatorium drezdeńskim^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3327. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 322. ISBN 83-224-0334-8.
↑ Peter Sommeregger: Spurensuche nach der ersten Marschallin, Magazyn operowy, OperaLounge.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3327. ISBN 0-02-865530-3.

[kydrynski-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 322. ISBN 83-224-0334-8.

[Sommeregger-3] Peter Sommeregger: Spurensuche nach der ersten Marschallin, Magazyn operowy, OperaLounge.

[1]

[2]

[3]