W 1529 zostało najechane i, z wyjątkiem zamku, zniszczone przez Turków, po czym w 1531 zostało ponownie zasiedlone przez Szwabów[4]. W 1621 miasto przeszło w ręce węgierskiego rodu magnackiego Pálffych, którego przedstawiciele w XVIII wieku rozbudowali gotycki kościół św. Małgorzaty i przebudowali zamek w barokową rezydencję[4]. Pamiątką po rodzie są m.in. kartusze z herbem rodu, występujące na miejscowych zabytkach: w zespole pałacowym, w kościele św. Małgorzaty i na figurze św. Jana Nepomucena. W 1655 do miasta dotarła epidemia, pochłaniając wiele ofiar[4]. W 1793 i 1877 miały miejsce wielkie pożary, w 1862, 1897, 1899 i 1925 miasto nawiedzały powodzie, a w czasie wojny prusko-austriackiej w 1866 w mieście kwaterowali żołnierze pruscy i dotarła do niego epidemia cholery[4]. W 1870 miasto uzyskało połączenie kolejowe z Wiedniem[4].