Mannoza – organiczny związek chemiczny z grupy aldoheksoz , rzadko występujący w stanie wolnym w przyrodzie, częściej w postaci glikoprotein i glikolipidów . Najbardziej rozpowszechniony jest w postaci jego polimerów – mannanów , które występują w hemicelulozach (m.in. w krasnorostach i w nasionach palmy słoniorośli ) oraz śluzach roślinnych (m.in. w nasionach kosaćcowatych i bulwach storczykowatych )[4]
Izomery
W roztworach wodnych występuje w postaci 4 izomerów pozostających w stanie równowagi , przy czym zdecydowanie dominująca (>99%) jest forma piranozowa[5]
Formy cykliczne D -mannozy[5]
D -mannofuranozaD -mannofuranoza
D -mannopiranozaD -mannopiranoza
Metabolizm mannozy zachodzi poprzez fosforylację katalizowaną przez heksokinazę do mannozo-6-fosforanu , który potem przekształcany jest przez izomerazę fosforanu mannozy (inne języki) do fruktozo-6-fosforanu .
Metabolizm mannozy u człowieka
Przypisy
↑ a b c Farmakopea Polska X , Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych , 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .↑ a b c D -(+)-Mannose (nr M6020)Merck ) na obszar Polski. [dostęp 2011-05-10]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki ) ↑ D -(+)-Mannose (nr M6020)(ang. ) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck ) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-05-10]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki ) ↑ mannoza Encyklopedia PWN Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-01-05] .↑ a b Zbigniew J. Z.J. Witczak Zbigniew J. Z.J. , Monosaccharides. Properties , [w:] Bertram O. B.O. Fraser-Reid , Kuniaki K. Tatsuta , Joachim J. Thiem (red.), Glycoscience. Chemistry and Chemical Biology I–III , Berlin Heidelberg: Springer, 2001, s. 887, DOI : 10.1007/978-3-642-56874-9 , ISBN 978-3-642-56874-9 (ang. ) . 
