Manierka

Manierka w pokrowcu

Manierka – niewielki pojemnik (zazwyczaj o pojemności do 2 litrów), wykonany ze sztywnego materiału, przeznaczony do przenoszenia napojów w warunkach polowych. Popularny element wyposażenia wojskowego oraz turystycznego[1][2][3].

Etymologia

Polska nazwa „manierka” pochodzi prawdopodobnie od niemieckiego manöverflasche (dosł. flaszka manewrowa) odnoszącego się do płaskich blaszanych butelek używanych przez wojsko i turystów[2][4].

Budowa

Współczesna manierka ma formę pojemnika–butli o spłaszczonym kształcie wykonanego z wytrzymałego sztywnego materiału (np. aluminium, stal, plastik). Wyposażona jest w zamknięcie (najczęściej w formie szczelnej zakrętki), troki lub mocowanie innego typu umożliwiające jej przypięcie do pasa oraz często pokrowiec[3]. Poza tym bywa niekiedy wyposażana w doczepiany kubek.

W swojej historii występowały jednak w zróżnicowanych formach konstrukcyjnych, znajdując zastosowanie wśród myśliwych, wojowników i pasterzy. Początkowo ich rolę pełniły tykwy lub wydrążone rogi zwierząt[potrzebny przypis]. Wykonywano je również ze stosunkowo mało praktycznych materiałów jak drewno i szkło. Niekiedy przybierały formy ozdobne jak na przykład tzw. niemieckie manierki rezerwistów pełniące funkcję wyłącznie pamiątkową.

Zobacz też

Przypisy

  1. manierka – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-04-26] (pol.).
  2. a b manierka I – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2022-04-26] (pol.).
  3. a b Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 2 ↓, s. 257.
  4. Słownik Wyrazów Obcych PWN, 1972

Bibliografia

  • Tomasz Otrębski, katalog „Manierki żołnierza polskiego 1914–1945, na tle innych armii”, Kraków 2006, wyd. Muzeum Armii Krajowej w Krakowie.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!