Maila Talvio
|
| Data i miejsce urodzenia
|
17 października 1871
Hartola
|
| Data i miejsce śmierci
|
6 stycznia 1951
Helsinki
|
| Zawód, zajęcie
|
pisarka, tłumaczka
|
|
|
Maila Talvio właśc. Maria Mikkola (ur. 17 października 1871 w Hartola[1], zm. 6 stycznia 1951 w Helsinkach[2]) – fińska powieściopisarka i tłumaczka polskiej literatury[1].
Życiorys
Była córką pastora Adolfa Magnusa Wintera i Julii Malwiny Bonsdorf, córki duchownego[1]. Urodziła się jako siódme dziecko. Pseudonim Maila wyniknął z wady wymowy. Późniejsza litaratka nie potrafiła wymówić głoski r[3]. W 1893 roku zawarła związek małżeński z językoznawcą Jooseppim Juliusem Mikkolą, z którym odbywała podróże zagraniczne do krajów Europy wschodniej i centralnej[1].
Pisała realistyczne powieści społeczno-obyczajowe, między innymi związane ze środowiskami miejskiej i wiejskiej biedoty[4].
Tłumaczyła twórczość Henryka Sienkiewicza[4] – jego nowele (Bartek Zwycięzca, Latarnik, Stary Sługa, Za chlebem, Szkice węglem) i powieści (Quo vadis, Na polu chwały, Ogniem i mieczem, Bez dogmatu), Elizy Orzeszkowej, Bolesława Prusa, Stanisława Przybyszewskiego[2].
Dorobek Talvio objął ponad pięździesiąt opublikowanych książek[2]. Na wniosek Polskiej Akademii Literatury, 7 listopada 1936, został Jej nadany Złoty Wawrzyn Akademicki „za zasługi dla dobra literatury”[5]. W 1950 roku otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu Helsińskiego[2].
Publikacje
- 1899 – Niemen virran varsilta (o podróży do Grodna)
Przypisy
- ↑ a b c d Jooseppi Julius Mikkola, Maila Talvio-Mikkola, [w:] Jastarnia, sercu bliska., Jastarnia: Wydawnictwo "MS", 2006, s. 110, ISBN 83-89568-27-6, OCLC 749471052 [dostęp 2022-06-12] .
- ↑ a b c d Jooseppi Julius Mikkola, Maila Talvio-Mikkola, [w:] Jastarnia, sercu bliska., Jastarnia: Wydawnictwo "MS", 2006, s. 111, ISBN 83-89568-27-6, OCLC 749471052 [dostęp 2022-06-12] .
- ↑ Maila Talvio (1871-1951) [online] .
- ↑ a b Talvio Maila, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-06-12] .
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 460.
