Małgorzata Banaś (właśc. Ludwika Banaś; imię zakonne: Maria Małgorzata od Serca Pana Jezusa Konającego w Ogrójcu; ur. 10 kwietnia 1896 w Kleczy Dolnej k. Wadowic, zm. 26 kwietnia 1966 w Nowogródku) – polska zakonnica ze Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu oraz Czcigodna Służebnica Boża Kościoła katolickiego.
Życiorys
Jako młoda dziewczyna pracowała w Kleczy Dolnej, w szpitalu razem z siostrami nazaretankami.
Rozpoczynając nowicjat otrzymała imię zakonne Maria Małgorzata, a składając śluby wieczyste, zgodnie z tradycją Zgromadzenia, dodała do swego imienia tajemnicę od Serca Pana Jezusa Konającego w Ogrójcu.
31 lipca 1943 gestapo wydało rozkaz, by siostra Stella i pozostałe siostry stawiły się na komisariacie. W drodze na posterunek spotkały dwunastą siostrę ze wspólnoty, siostrę Małgorzatę wracającą z dyżuru w szpitalu – miała na sobie świeckie ubranie. Siostra Stella powiedziała jej, by poszła do domu i zaopiekowała się księdzem i Farą. Siostra Małgorzata nigdy więcej nie zobaczyła już swoich sióstr. 1 sierpnia 1943, jedenaście sióstr zostało przewiezionych do pobliskiego lasu i tam je rozstrzelano i wrzucono do wspólnego grobu.
Po jakimś czasie siostra Małgorzata, z pomocą mieszkańców, odnalazła grób sióstr w lesie. Postanowiła zaopiekować się i chronić mogiłę aż do czasu, gdy będzie można przenieść ciała sióstr do Fary, kościoła parafialnego, i dokonać pochówku na przykościelnym cmentarzu. Siostra nabrała przekonania, że jako jedyna ocalała, ma za zadanie opiekować się mieszkańcami Nowogródka i Farą.
Przez lata komunizmu, siostra Małgorzata mieszkała w malutkiej zakrystii kościoła farnego i kontynuowała przygotowywanie dzieci do sakramentów świętych. Kiedy ksiądz, dla własnego bezpieczeństwa, musiał pozostawać w ukryciu, siostra Małgorzata troszczyła się o obecność Najświętszego Sakramentu w świątyni i pomagała ludziom podtrzymywać w nich ducha religijnego. Mieszkańcy Nowogródka nazywali siostrę Małgorzatę Stróżem Tabernakulum. Gromadziła wiernych na modlitwy, przystrajała ołtarze, przewodniczyła nabożeństwom. Organizowała pomoc duchową i materialną dla kapłanów i świeckich zesłanych na Sybir.
Utrzymywała kontakt listowny z władzami Zgromadzenia i Siostrami w Grodnie. Do Polski przyjechała dopiero w 1965 r.
Służebnica Boża s. Małgorzata zmarła po ciężkiej chorobie 26 kwietnia 1966 w Nowogródku i została pochowana na miejscowym cmentarzu.
Proces beatyfikacyjny
Z inicjatywy sióstr nazaretanek przekonanych o świątobliwości jej życia podjęto starania celem wyniesienia jej na ołtarze[1]. 14 grudnia 2002 Stolica Apostolska wydała zgodę tzw. Nihil obstat na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacji[1]. 19 lutego 2003 został otwarty ten proces na szczeblu diecezjalnym, który zakończył się 8 marca 2004, zaś 4 lipca 2008 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret potwierdzający jego ważność[1]. Postulatorem generalnym został wybrany franciszkanin o. Zbigniew Suchecki OFMConv[1].
13 grudnia 2021 Stolica Apostolska wydała dekret w sprawie heroiczności jej cnót[2]. Od tej pory przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.
Modlitwa o beatyfikację Czcigodnej Służebnicy Bożej s. Marii Małgorzaty od Serca Pana Jezusa Konającego w Ogrójcu (Ludwiki Banaś):
Miłosierny Boże, Twój Syn Jezus Chrystus z poddaniem i miłością przyjął Twoją wolę, a Jego śmierć stała się dla Kościoła źródłem nowego życia. Spraw łaskawie, aby Twoja Służebnica, S. Małgorzata, nazaretanka z Nowogródka, która na wzór Jezusa przyjęła prześladowanie i przeciwności losu, jako wezwanie do szczególnej służby Kościołowi, zaliczona została w poczet błogosławionych. Niech świadectwo jej żywej wiary, męstwa i miłości bliźniego pociąga nas do wiernego trwania przy Chrystusie i Jego Kościele. Za jej wstawiennictwem udziel nam łaski, o którą prosimy Cię przez Jezusa Chrystusa naszego Pana. Amen.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
