Lucjusz Korneliusz Merula (konsul 193 p.n.e.)

Lucius Cornelius Merula – rzymski polityk wywodzący się z patrycjuszowskiego rodu Korneliuszy.

Karierę polityczną rozpoczął w 198 p.n.e., kiedy to podczas pełnienia przez niego urzędu pretora miejskiego (praetor urbanus) udaremnił plan buntu niewolników i jeńców kartagińskich^[1].

W 194 p.n.e. był jednym z członków komisji powołanej w celu organizacji kolonizacji Tempsy, greckiego miasta na zachodnim wybrzeżu Bruttium^[2].

Rok później został wybrany na urząd konsula, drugim konsulem na ten rok wybrano Kwintusa Minucjusza Termusa. W wyniku losowania otrzymał pod zarząd prowincję Galii^[3]. Merula wziął udział w walkach z Bojami. Idąc na czele armii w kierunku Mutyny jego armia wpadła w zasadzkę, która jednak w porę została wykryta. W wyniku bitwy Rzymianie odnieśli zwycięstwo, ale sukces został okupiony wysokimi stratami po ich stronie^[4].

Wkrótce został oskarżony przez Marka Klaudiusza o błędy w dowodzeniu w czasie bitwy. W wyniku oskarżenia senat nie przyznał mu prawa do odbycia triumfu w Rzymie^[5].

Przypisy

1. Liwiusz, Od założenia miasta, 22, 26. Liwiusz błędnie przypisuje tutaj Lucjuszowi Korneliuszowi przydomek (cognomen) „Lentulus”.
2. Liwiusz, Od założenia miasta, 34, 45.
3. Liwiusz, Od założenia miasta, 34, 54.
4. Liwiusz, Od założenia miasta, 35, 5.
5. Liwiusz, Od założenia miasta, 35, 8.