Lucjusz Domański
| Data i miejsce urodzenia
|
11 lutego 1907
Grabniak
|
| Data śmierci
|
24 sierpnia 1997
|
| Zawód, zajęcie
|
działacz partyjny i państwowy, prawnik, urzędnik
|
| Alma Mater
|
Uniwersytet Warszawski
|
| Stanowisko
|
wiceminister rolnictwa i reform rolnych (1949–1951), wiceminister rolnictwa (1951), dyrektor Polskiej Agencji Prasowej (1951–1956)
|
| Partia
|
PPR, PZPR
|
| Odznaczenia
|
|
Lucjusz Stefan Domański (ur. 11 lutego 1907 w Grabniaku[1], zm. 24 sierpnia 1997[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, prawnik oraz urzędnik, więzień obozów koncentracyjnych, podsekretarz stanu w resortach związanych z rolnictwem (1949–1951), dyrektor Polskiej Agencji Prasowej (1951–1956).
Życiorys
Syn młynarza Baltazara, pochodził z rodziny chłopskiej. W młodości członek Organizacji Młodzieży Narodowej, sympatyzował także z Komunistyczną Partią Polski (m.in. ukrywał w swoim mieszkaniu jej działaczy)[3]. Po zdaniu matury w latach 1925–1933 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1934–1938 odbywał aplikację sędziowską w Warszawie. W trakcie studiów pracował w w Urzędzie Skarbowym w Warszawie, następnie w Zarządzie Miejskim Warszawy jako referent prawny i rzecznik dyscyplinarny. Walczył w kampanii wrześniowej na terenie Lubelszczyzny. Podczas okupacji powrócił do pracy w warszawskim samorządzie, w listopadzie 1942 aresztowany pod zarzutem sabotażu w pracy i działania na niekorzyść narodu niemieckiego przez Gestapo[4]. Następnie był więziony na Pawiaku i w obozach koncentracyjnych Majdanek i Flossenbürg aż do wyzwolenia ostatniego z obozów[1].
W lipcu 1945 powrócił do Polski, rozpoczął pracę w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych jako inspektor i wicedyrektor Departamentu Prezydialnego Ustroju Rolnego (do 1949). Od października 1949 do maja 1951 podsekretarz stanu w tym resorcie[5], a po jego przekształceniu w Ministerstwo Rolnictwa pełnił analogiczną funkcję do czerwca 1951[6]. Następnie od sierpnia 1951 do września 1956 kierował Polską Agencją Prasową[1]. Od września 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pełnił funkcję sekretarza Komitetu Partyjnego PPR przy Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych[1].
Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[2].
Odznaczenia
W 1948 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[7].
Przypisy
Bibliografia
