Lubię, kiedy kobieta... – utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1][2][3], opublikowany w tomie Poezje. Seria druga w 1894. Charakteryzuje się wyjątkowo śmiałym, jak na tamte czasy, podejściem do erotyki. Składa się z czterech strof czterowersowych rymowanych aabb, pisanych trzynastozgłoskowcem.
- Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
- Kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
- Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
- I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Do wiersza nawiązuje tytuł albumu Michała Żebrowskiego z 2001 r., na której utwór ten znalazł się, w przearanżowanej postaci, pod tytułem Mów do mnie jeszcze.
Przypisy
Bibliografia
- Kazimierz Tetmajer: Poezje wybrane. Wyboru dokonał i wstępem opatrzył Jan Zygmunt Jakubowski. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
